een gehuwde moeder en haar kind,
haar komst heeft ook de status van ongehuwde moeders veranderd van iets
waar je je voor diende te schamen in
iets volstrekt normaals.
‘Ja, waarom niet?’ zegt ze daarom.
Ik was op een gure dag in februari 1973
nerveus de spreekkamer van mijn
huisarts binnengestapt. Als journalist
voor de Gazet van Antwerpen zou ik
kort daarna afreizen naar een ontwikkelingsgebied. Daarom had ik me een
week eerder door de arts laten testen
op allerlei kwalen die een vrouw
van mijn leeftijd (47) zou kunnen
oplopen. Nu had hij mij dringend
verzocht naar zijn praktijk te komen. Ik stelde me voor dat hij een
vreselijke ziekte bij me had ontdekt.
Mijn huisarts, een baardige man op leeftijd met
vriendelijke ogen, keek
me zeer bezorgd aan.
‘Mevrouw,’ zei hij
voorzichtig, ‘u bent
zwanger.’
Zijn woorden stuiterden tegen de witte muren.
‘Indien u het wilt aborteren
ken ik wel een goed adres voor u in
het buitenland,’ vervolgde hij met uitgestreken gezicht. In België was dat
destijds immers verboden.
Kijk, ik had op zich niets tegen kinderen, hoewel ze altijd in huilen uitbarstten wanneer ik in de buurt
kwam. Maar in mijn levendige vrijgezellenbestaan en avontuurlijke job
was er nooit ruimte en tijd geweest
62
om serieus over kinderen na te denken. Bovendien, vriendjes waren er
om mee van het leven te genieten,
zeker niet om ergens mee te gaan nestelen.
Ik was dus, kort gezegd, van de
hand Gods geslagen. Temeer ik mezelf tegen de huisarts hoorde zeggen:
‘Doe geen moeite, ik hou dat kind.’
Mijn naaste vrienden reageerden
vrij mat op de blijde mare. En de vader? Tja, die kon ik niet direct aanwij-
Wat Paula’s
Zelfs voordat het Europees Hof voor de Rechten
van de Mens uitspraak
deed in de zaak Marckx,
wisten Europese landen
dat discriminatie van kinderen van ongehuwde
ouders het internationale
recht schond. Maar zolang
niemand erover klaagde,
lieten ze het graag bij het
oude. Totdat Paula aan de
bel trok. Uiteindelijk sprak
het Hof alle discrimine-
zen. Ik nam mij voor mijn onverwachte afstammeling gewoon te betrekken in mijn activiteiten. Ik
verheugde me op haar komst.
Op 16 oktober 1973 deed Alexandra
haar intrede in de wereld. Een wolk
van een kind. Omdat er geen vader in
de buurt was, kreeg ik in de kraamkliniek bezoek van een non die het kind
zou aangeven. Ik keerde terug naar
readersdigest.nl 04/13