Mi primera publicacion Catálogo de Pensar coas mans | Page 77

75
[fig. 5] Venda de peixe na Ribeira do Berbés, Vigo. Venta de pescado en la Ribeira del
Berbés, Vigo.
Na pesca a pé con cana, tanto no mar coma no río, as capturas gardábanse
no carabelo ou cacifo, unha cesta de vimbio pelado provista dunha tapa e
dunha correa para pendurala do ombreiro.

A CESTARÍA DOMÉSTICA
Era habitual que nas cociñas das casas houbese cestos auxiliares de dife-
rentes tamaños para gardar alimentos como patacas, hortalizas, froitas,
pan, ovos etc. A carón da lareira ou da cociña de ferro estaba sempre o
cesto da leña, onde se xuntaban a madeira, as piñas e os carozos de millo
cos que se alimentaba o lume; e para avivalo empregábase o abano do
lume, feito dunha póla de carballo aberta en varias tiras tecidas cunhas
vergas estreitas. Sobre o lar pendurábase o canizo da lareira, similar ao de
alisar a terra e no que se poñían a curar e afumar os chourizos, as casta-
ñas, os lacóns, os queixos e outros alimentos.

Tampouco faltaban os cestos da comida, nos que se levaba o
xantar ás terras de labor cando o traballo agrícola non permitía parar e
volver á casa. Eran de moitos tipos, pero as máis características eran as
cestas de vimbio pelado ovaladas ou rectangulares cunha asa en aro e
con dúas tapas [FIG. 6] . Tamén se empregaban para levar a merenda o día
da romaría, aínda que nalgunhas casas tiñan cestas máis adornadas e
requintadas para eses días especiais. Outro modelo de cesta da comida
era a carabela ou bucela, tamén de vimbio pelado e de forma rectangular,
pechada cunha tapa provista dunha asa. As máis antigas levaban a asa e
os peches de vimbio, que co tempo foron substituídos por pezas metálicas.
En Vigo recibe o nome de cesta ferroviaria, porque era a que utilizaban
os traballadores do ferrocarril para levar o xantar. Ambos os modelos de
cestas da comida tamén se empregaban para ir ao mercado.