Mi primera publicacion Catálogo de Pensar coas mans | Page 73
71
[fig. 3] Carros do país co canizo posto. Carros con el canizo puesto.
singulares canastros, cabazos ou cabaceiros, hórreos de forma troncocó-
nica onde se gardaba o millo. Estaban compostos dunha cámara de varas
tecidas colocada sobre unha grade de madeira que se asentaba sobre uns
pés de pedra. Na parte inferior da cámara levaban unha pequena abertura
pechada cunha táboa e na superior remataban cunha cuberta de palla.
O emprego da palla de centeo como elemento de cubrición, que
xa aparece documentado na cultura castrexa, foi tamén frecuente na nosa
arquitectura popular. Aínda hoxe nos Ancares se conservan pallozas e
construcións anexas con estas vistosas cubertas cónicas, nas que o colmo
vai atado á armazón de madeira do teito formando ringleiras superpostas
desde abaixo cara ao cumio.
Coa técnica da cestaría de corres elaborábase o canizo, un
apeiro de forma rectangular feito dun tecido de varas grosas, resistentes e
pouco flexibles e que se utilizaba para alisar a terra arada. Tamén recibía o
nome de canizo, por estar feito do mesmo xeito e material, a estrutura de
varas tecidas coa que se levantaban divisións e cerrados nas leiras. Había
ademais o canizo dos carros [FIG. 3] , formado por unha ou dúas pezas que
se colocaban entre os estadullos, a ambos os lados do chedeiro, coa finali-
dade de evitar que caese a carga.
Por último, no coidado do gando tamén se usaban pezas feitas
coa técnica da cestaría. Nos fociños das vacas e dos bois, para que non
comesen cando estaban tirando do arado, colocábase o vetillo ou bozo,
unha peza de forma semiesférica que podía estar feita con vergas, con
varas ou con ambas as dúas combinadas. As vacas que ían parir ou que
acababan de facelo protexíanse da intemperie e da chuvia botándolles por
riba do lombo unha esteira ou manta feita de xuncas coa mesma técnica
coa que se confeccionaban as corozas. Outra peza relacionada cos ani-
mais, era a gaiola, paxareira ou piteira, unha especie de cesta circular de