Mi primera publicacion Catálogo de Pensar coas mans | Page 409

407
deste artista. A obra da serie Viricos que se pode observar na mostra parte
dese concepto de interacción espacial e utiliza diversos materiais como
o plástico, a madeira ou o arame11. Polo tanto a hibridación de materiais,
logo dun fondo coñecemento matérico, vai distinguir a obra dos últimos
períodos.

Caxigueiro, dentro desta segunda xeración, é unha artista moi
persoal cunha obra na que se mestura a poesía, a denuncia ante temas
como a ecoloxía, a guerra, a construción masiva e a especulación inmobi-
laria… As súas obras non encerran só unha poética senón que envían unha
mensaxe ao espectador12 en sintonía co seu ton denunciante ante os peri-
gos que xera a sociedade. A súa formación e primeiros traballos na Fábrica
de Sargadelos de seguro foi determinante para achegarse ao material
cerámico como vehículo expresivo. A experimentación cos formatos, e
a mestura do gres ou o barro con materiais como o ferro ou o formigón
caracteriza obras como a exhibida na mostra, da serie O rapto da paisaxe.
Aquí Caxigueiro remarca o descontrol e a especulación urbanística das
décadas anteriores, aludindo tanto á concentración como a dispersión
construtiva sen control, nin planificación.

Suso Dobao representa esa ponte entre o contexto de Toubes e
os novos artistas cerámicos, a súa formación e traxectoria o longo do terri-
torio nacional e internacional permiten ese apertura de miradas, técnicas
e experimentacións. As referencias ao paisaxe industrial, que arrincan da
súa infancia, así como a interese pola arquitectura, o estrutural e o diálogo
espacial son constantes nas súas obras. Existen tamén nas súas pezas
referencias orgánicas, de xogo matérico e técnico, que xuntan humor e
organicidade na instalación Tetas de pan que se exhibe na mostra. Cada
bóla experimentou un crecemento, unha ruptura e gretas, propias do pan
e a vez do peito que aleita. É consciente de como tensionar e manipular
a materia para acadar os efectos de simulación natural que non pretende
soamente unha mera imitación.

Nese universo do xogo, das referencias narrativas pero de pouso
surrealista, está a obra de Iván Prieto ou de Verónica Pérez: galería de
personaxes grotescos, máis preto dun freak show no caso do primeiro, e as
referencias simbolistas e surrealistas, alegóricas da infancia a través duns
xoguetes ás veces truncados, ás veces caídos, que nos levan a ese territo-
rio da memoria fracturada, no caso da segunda.

A obra de Peluca-Bubbles ofrece unha lectura que a primeira
vista pode ser divertida se observamos as referencias formais, pero que se
move dentro das ready-made cuns ecos nos que pode incluso observarse a
influencia de Viola Frey e os seus obxectos de bricolaxe. O contexto do que
vén Pelucas é a arte urbana e o graffitti para derivar, hai tempo, na escul-
tura e concretamente na escultura cerámica.

O espazo Sar Cerámica de recente creación en Compostela, está
conformado por artistas como Pablo Barreiro, Montse Rego, Xaime Álvarez
e Mauro Trastoy. A experimentación e as tensións que pode establecer a