Mi primera publicacion Catálogo de Pensar coas mans | Page 405

403
industrial ben entendida, aquilo que reclamaba Adolf Loos ou Jean
Baudrillard.

O labor de Xavier Toubes na arte cerámica enténdese xa no con-
texto internacional da arte contemporánea; este artista utiliza a cerámica
como materia para a investigación, experimentación e creación. O diálogo
entre a forma dos obxectos e a referencia identitaria, antropomorfizando
os recipientes, lévanos a cualificar as súas obras como sen parangón na
cerámica artística de xeito global.

O seu labor como director do ecwc de Holanda entre 1992 e
1999 foi determinante, tanto para el como para os artistas que foron cha-
mados polas novas posibilidades da cerámica; alí pasaron etapas de for-
mación e traballo experimental e mutaron a súa produción. Neste período,
con Toubes á fronte, o centro foi dotado de novos medios técnicos como
xigantes fornos especiais, que fixeron posible a aplicación dos grandes for-
matos escultóricos na cerámica. As estadías e/ou residencias de creadores
contemporáneos favoreceu que o material cerámico pasase a formar parte
da obra de artistas moi influíntes no panorama da arte actual, como Tony
Cragg ou Anish Kapoor.

As obras de Toubes céntranse en tres grandes grupos: a figura
humana, os bodegóns e a paisaxe; aínda que a súa traxectoria comeza
cunha valoración das técnicas tradicionais do barro, con clara alusión á
terra, á orixe e aos procesos de identidade, o seu labor no ecwc significou
unha evidente evolución na súa obra. Este creador ofrece ao longo dos
anos 90 grandes formatos escultóricos, rotundos, a medio camiño entre o
recipiente e a figura humana, cun tratamento das superficies cerámicas
que pasa por cortes, raspados, rugosidades e un uso da policromía inter-
mitente, que vai do branco puro ao uso de esmaltes ou iridiscencias.
A peza que se exhibe na mostra forma parte dunha serie de tres obras,
Dust 1, 2 e 3, realizadas entre 2002–07, e son froito da volta de Toubes ao
ecwc como artista residente10. Polvo/Dust 2 volve presentar o referente
orgánico e antropomórfico pero abordado dun xeito máis violento, a través
do uso da cor e dos ocos perforados na superficie rugosa, deixando atrás
o branco. O brillo e a luz seguen protagonizando as súas obras onde un
resultado carnal, case sanguento, se une á monumentalidade e á experi-
mentación continua.

Outros artistas ceramistas galegos como Elena Colmeiro son
chamados por Toubes para levar a cabo traballos de experimentación no
ecwc. Elena Colmeiro xa levaba un amplo traballo de creación no eido
da cerámica e a abstracción e precisamente, nesta estancia, o seu tra-
ballo adquire matices figurativos. Ao longo da súa produción esta artista
busca eliminar calquera referencia utilitaria, especialmente nas obras de
pequeno formato como a presente na exposición; incide moito nas posibi-
lidades da liña curva e nas indagacións no baleiro, nesas rupturas entre o
interior e o exterior. A súa rebeldía fronte as formas tradicionais, e a evo-
lución na materia cerámica que experimenta a súa obra, viuse favorecida