Mi primera publicacion Catálogo de Pensar coas mans | Page 391

389
Agora proceden das escolas de Artes e Oficios, as escolas de Arte e
superiores de Deseño, o Deseño Industrial, as Belas Artes, a enxeñería ou a
arquitectura entre outras formacións.

O BINOMIO PEZA–ARTESÁN/Á
O binomio peza-artesán/á conforman o obxecto expositivo contemporáneo
da mostra. Neste caso márcase claramente a autoría e a reflexión sobre
unha arte ou oficio historicamente denominados como colectivos, na que
agora se recoñece unha man propia, froito de moitos procesos experimen-
tais. A exhibición destas obras nos expositores quere afondar na forma-
ción, a investigación e experimentación na artesanía actual. O debate local
e global tamén se manifesta nestes obxectos a través da experiencia de
cada autor ou obradoiro, pois en moitos deles a marca do local é a propia
natureza do seu traballo.

Redundar de novo no concepto da fusión de usos e materias
aclara a existencia de linguaxes diversas que se atopan nesas permeables
fronteiras nas que ás veces xorden os obxectos artesáns e acontece a
creación. Moitos dos artífices das pezas da mostra non se encadran nunha
clasificación concreta: temos pezas utilitarias cunha sensiblidade plástica
evidente, pezas funcionais que van do utilitario ao artístico, ou a medio
camiño entre a utilidade, as propostas lúdicas e a creación única.

Nestas propostas existen fronteiras intermedias nas que se xoga
co uso pero no que resulta clara a influencia da escultura. Aventúranse na
realización de obxectos divertidos ou de fondo onírico… nos que nalgúns
casos se poden rastrexar ecos dadá, ou mesmo surrealistas, a modo de
obxectos imposibles xerados a partir de formas coñecidas. Son obras
enraizadas con formas preexistentes pero que pretenden converterse nou-
tras novas, tornarse case animadas ao pasar polo baruto antropomórfico
ou zoomórfico (firmas como Madriguera Workshop, Comocuando, Nacho
Porto, Mágicos Gagarín, Víctor Ares…) outras toman como referencia o
emprego cotiá para anular o uso e tornalo en peza única (Ajuar de Marta
Armada).

As pezas utilitarias da cerámica actual, realizadas en barro ou
porcelana, están directamente ligadas a outros sectores produtivos. A
unión de vaixelas de artesáns galegos e a cociña de autor ou alta cociña
é clara en varios talleres cerámicos galegos (Cerámica Suve, Ojea Studio,
Cerámica Unzeta, Witchneeds-Ana Tenorio, Lucía Catuxo-Casa do Cura,
Laura Delgado, Verónica Moar…). As súas pezas avogan pola delicadeza
e a transcendencia do pequeno —a influencia xaponesa é determinante
tamén para os ceramistas galegos— apreciables na esencia da paisaxe
e dos elementos naturais ou ambientais contidos nun prato, nunha xerra
ou nunha cunca. Atopamos nas súas superficies pegadas matéricas que
remiten á natureza, iridiscencias ou cores rechamantes para gañar plasti-
cidade, ou pola contra cores neutras que se someten ás formas e as súas
novas posibilidades (Paula Ojea, Ana Tenorio…).