Mi primera publicacion Catálogo de Pensar coas mans | Page 186

* n.t.: Habitantes de la comarca del río Xallas. 1 Tanto Rey Castiñeiras como Fernández Fernández recogen este tipo cerámico en sus estudios. 2 En cualquier estudio de tipología cerámica de época romana están presentes las jarras, que se producían en todo tipo de calidades cerámicas: cerámica común, tierra sigillata o paredes finas. En paredes finas, por ejemplo, Mayet LI. 3 Pág. 190 GALAECIA 35. 1 Tanto Rey Castiñeiras coma Fernández Fernández recollen este tipo cerámico nos seus estudos. 2 En calquera estudo de tipoloxía cerámica da época romana están presentes as xerras que se producían en todo tipo de calidades cerámicas, cerámica común, terra sigillata ou paredes finas. En paredes finas, por exemplo, Mayet LI. 3 Páx. 190, GALLAECIA 35. ser a forma máis reproducida, a variedade morfolóxica é enorme. A partir do s. xix a competencia entre os oleiros por facer máis atractivo o seu produto fixo que bus- casen ser orixinais nas formas e no aca- bado. Inicialmente vidrábase o interior e o bordo, que é o práctico e funcional, pero a medida que se elaboran formas máis complexas o vidadrado esténdese a toda a peza. Coa decoración ocorre o mesmo, o máis tradicional é que non estivese deco- rada ou presentase motivos sinxelos, pero co paso do tempo o deseño decorativo faise cada vez máis elaborado e complexo, combinando riscos (acanaladuras) e vivos (molduras) por toda a superficie da peza e engadindo en moitos casos decoración pintada con barro branco ou óxido de ferro. As versións deste recipiente non paran aquí. A cerámica recolle as innovacións que se producen, tanto neste mesmo material coma en porcelana ou noutros materiais. Así existen versión de xerras que imitan as de latón ou as realizadas en porcelana para os lavabos. A comercialización deste produto realizábase por medio dos xalleiros que, ao lombo das cabalerías ou en carros, as transportaban por toda a provincia e máis lonxe. Non obstante, as xerras tiñan o seu día sinalado —a romaría de Santa Margarida de Montemaior—, onde acu- dían todos os oleiros cos seus produtos, sobre todo xerras e porróns, que eran as pezas que os romeiros compraban para levar ás súas casas a auga da santa. jarras bien esta es la forma más reproducida, la variedad morfológica es enorme. A partir del s. xix la competencia entre los alfareros por hacer más atractivo su producto hizo que buscaran ser originales en las formas y en el acabado. Inicialmente se vidriaba el interior y el borde, que es lo práctico y funcional, pero a medida que se elabo- ran formas más complejas el vidriado se extiende a toda la pieza. Con la decoración ocurre lo mismo; lo más tradicional es que no estuviera decorada o presentara motivos sencillos, pero con el paso del tiempo el diseño decorativo se hace cada vez más elaborado y complejo combinando rayas (acanaladuras) y vivos (molduras) por toda la superficie de la pieza y añadiendo en muchos casos decoración pintada con barro blanco u óxido de hierro. Las versiones de este recipiente no acaban aquí. La cerámica recoge las innovaciones que se producen, tanto en este mismo material como en porcelana o en otros materiales. Así, existen versiones de jarras imitando a las de latón o a las realizadas en porcelana para los lavabos. La comercialización de este producto se realizaba por medio dos xalleiros*, que a lomos de caballerías o en carros las tras- portaban por toda la provincia y más lejos, pero las jarras tenían su día señalado: la romería de Sta. Margarita de Montemaior, a la que acudían todos los alfareros con sus productos, sobre todo jarras y porro- nes, que eran las piezas que los romeros compraban para llevar a sus casas el agua de la santa.