Mi primera publicacion Catálogo de Pensar coas mans | Page 173
171
PLATO/FUENTE ENGOBE
ROJO LUCENSE TIPO
EP1
• Procedencia: Lucus Augusti
• Lugar de depósito: Servicio de
Arqueología. Concello de Lugo
• Cronología: Romano. 1.ª ½ s. i d. c.
• Material: Arcilla
• Técnica: Torno
• Dimensiones: 3,4 × 23,8 cm
Los platos/fuentes engobados de borde
biselado tipo ep1 empiezan a produ-
cirse en Lucus Augusti de forma masiva
a finales del siglo i d. c. Tuvieron como
precedente una versión local formalmente
idéntica, pero trabajada en pasta indí-
gena negra y exterior del mismo color y
con engobe muy espeso. Este tipo ep1
(alcorta, 2001: 344-346, alcorta y
bartolomé, 2012: 713-718, alcorta
et alii, 2014: 431-436, alcorta et alii,
2015: 85-86, bartolomé y lópez, 2015:
341-350), de fondo plano, pared oblicua y
borde biselado invasado, con engobe por
la cara interior y el borde, tiene la carac-
terística pasta de color ocre, depurada,
micácea, fina, de estampa laminada y
relativamente dura. También se obser-
van algunos ejemplares de núcleo con
tonalidad uniforme y otros con pastas de
«bocadillo», de núcleo gris y con laterales
ocre.
Puede considerase por su abundancia y
dispersión como el elemento de comercia-
lización predilecto y más numeroso dentro
de la producción cerámica lucense de
época romana.
La aparición de este tipo de platos/
fuentes se da a gran escala en contextos
alfareros lucenses ya desde finales del
siglo i d. c. y principios del ii d. c., presen-
cia que también se constata en las colma-
taciones de fosas de extracción de arcilla
y hornos de la segunda mitad del siglo iv
e inicios del v d. c. (bartolomé y lópez,
2015: 341-350).
PRATO/FONTE ENGOBE
VERMELLO LUCENSE TIPO
EP1
• Procedencia: Lucus Augusti
• Lugar de depósito: Servizo de
Arqueoloxía. Concello de Lugo
• Cronoloxía: Romano. 1.ª ½ s. i d. c.
• Material: Arxila
• Técnica: Torno
• Dimensións: 3,4 × 23,8 cm
Os pratos/fontes engobados de bordo
biselado tipo ep1 comezan a producirse
en Lucus Augusti de forma masiva a finais
do século i d. c., tiveron como precedente
unha versión local formalmente idéntica,
pero traballada en pasta indíxena negra e
exterior da mesma cor e con engobe moi
espeso. Este tipo ep1 (alcorta, 2001:
344-346, alcorta e bartolomé, 2012:
713-718, alcorta et alii, 2014: 431-436,
alcorta et alii, 2015: 85-86, barto-
lomé e lópez, 2015: 341-350), de fondo
plano, parede oblicua e bordo biselado
invasado, con engobe pola cara interior e
o bordo, ten a característica pasta de cor
ocre, depurada, micácea, fina, de estampa
laminada e relativamente dura. Tamén se
observan algúns exemplares de núcleo
con tonalidade uniforme e outros con
pastas de «bocadillo», de núcleo gris e
con laterais ocres.
Pode considerase pola súa abundancia
e dispersión como o elemento de comer-
cialización predilecto e masivo dentro da
produción cerámica lucense de época
romana.
A aparición deste tipo de pratos/fontes
é masiva en contextos oleiros lucenses
xa desde finais do século i d. c. e princi-
pios do ii d. c., presenza que tamén se
constata nas colmatacións de fosas de
extracción de arxila e fornos da segunda
metade do século vi e inicios do v d. c.
(bartolomé e lópez, 2015: 341-350).
Estes recipientes son de calidade
aceptable, sinxela elaboración, rápida