Mi primera publicacion Catálogo de Pensar coas mans | Page 173

171 PLATO/FUENTE ENGOBE ROJO LUCENSE TIPO EP1 • Procedencia: Lucus Augusti • Lugar de depósito: Servicio de Arqueología. Concello de Lugo • Cronología: Romano. 1.ª ½ s. i d. c. • Material: Arcilla • Técnica: Torno • Dimensiones: 3,4 × 23,8 cm Los platos/fuentes engobados de borde biselado tipo ep1 empiezan a produ- cirse en Lucus Augusti de forma masiva a finales del siglo i d. c. Tuvieron como precedente una versión local formalmente idéntica, pero trabajada en pasta indí- gena negra y exterior del mismo color y con engobe muy espeso. Este tipo ep1 (alcorta, 2001: 344-346, alcorta y bartolomé, 2012: 713-718, alcorta et alii, 2014: 431-436, alcorta et alii, 2015: 85-86, bartolomé y lópez, 2015: 341-350), de fondo plano, pared oblicua y borde biselado invasado, con engobe por la cara interior y el borde, tiene la carac- terística pasta de color ocre, depurada, micácea, fina, de estampa laminada y relativamente dura. También se obser- van algunos ejemplares de núcleo con tonalidad uniforme y otros con pastas de «bocadillo», de núcleo gris y con laterales ocre. Puede considerase por su abundancia y dispersión como el elemento de comercia- lización predilecto y más numeroso dentro de la producción cerámica lucense de época romana. La aparición de este tipo de platos/ fuentes se da a gran escala en contextos alfareros lucenses ya desde finales del siglo i d. c. y principios del ii d. c., presen- cia que también se constata en las colma- taciones de fosas de extracción de arcilla y hornos de la segunda mitad del siglo iv e inicios del v d. c. (bartolomé y lópez, 2015: 341-350). PRATO/FONTE ENGOBE VERMELLO LUCENSE TIPO EP1 • Procedencia: Lucus Augusti • Lugar de depósito: Servizo de Arqueoloxía. Concello de Lugo • Cronoloxía: Romano. 1.ª ½ s. i d. c. • Material: Arxila • Técnica: Torno • Dimensións: 3,4 × 23,8 cm Os pratos/fontes engobados de bordo biselado tipo ep1 comezan a producirse en Lucus Augusti de forma masiva a finais do século i d. c., tiveron como precedente unha versión local formalmente idéntica, pero traballada en pasta indíxena negra e exterior da mesma cor e con engobe moi espeso. Este tipo ep1 (alcorta, 2001: 344-346, alcorta e bartolomé, 2012: 713-718, alcorta et alii, 2014: 431-436, alcorta et alii, 2015: 85-86, barto- lomé e lópez, 2015: 341-350), de fondo plano, parede oblicua e bordo biselado invasado, con engobe pola cara interior e o bordo, ten a característica pasta de cor ocre, depurada, micácea, fina, de estampa laminada e relativamente dura. Tamén se observan algúns exemplares de núcleo con tonalidade uniforme e outros con pastas de «bocadillo», de núcleo gris e con laterais ocres. Pode considerase pola súa abundancia e dispersión como o elemento de comer- cialización predilecto e masivo dentro da produción cerámica lucense de época romana. A aparición deste tipo de pratos/fontes é masiva en contextos oleiros lucenses xa desde finais do século i d. c. e princi- pios do ii d. c., presenza que tamén se constata nas colmatacións de fosas de extracción de arxila e fornos da segunda metade do século vi e inicios do v d. c. (bartolomé e lópez, 2015: 341-350). Estes recipientes son de calidade aceptable, sinxela elaboración, rápida