Mi primera publicacion Catálogo de Pensar coas mans | Page 166

Estas cámaras de cocción móbiles apare- cen entre os séculos vii a. c. ao i d. c. no nw peninsular. En dous casos aparecen nun xacemento romano. Practicamente todos aparecen descontextualizados, en recheos ou derrubamentos, e aparecen in situ no territorio astur, na coroa e castro de Corporales, dentro de varias cons- trucións, que podían ter actuado como cámara de combustión. Outros xacementos dos que se conser- van fragmentos son: LLagú, Piñeiro, Coto do Mosteiro, Cameixa, Pereiras, Novás, Santa Marta de Lucenza, Medeiros, Muro da Pastoria ou Castroeiro. Respecto ao uso, os argumentos son diversos: pode tratarse dun forno para cerámica, de produción artesanal ou doméstica; como cociña ou como seca- doiro de alimentos. Outras cámaras de cocción coas que se experimentou en Francia (Bocquet, 1974) apuntan cara á cocción de cerámica. Tras a realización de análises de difracción de raios x efectua- das sobre fragmentos galaicos, obsérvase que superaron ou se aproximaron a tem- peraturas de 550 ºC e non superaron a de 1050 ºC, o que dá temperatura suficiente para a cocción de cerámicas castrexas. A maior parte dos achados aparece na área de olería tradición Miño e expándese cara ao interior de Galicia. Isto provoca dous tipos de carga para esta estrutura: os cálculos para a zona interior indican que a carga de cada cocción sería dunhas 20 vasillas entre 1,5 a 2,5 litros; os da tradición Miño falan dun número de 20 a 25 vasillas. Castromao Estas cámaras de cocción móviles sur- gen entre los siglos vii a. c. al i d. c. en el nw peninsular. En dos casos se han encontrado en un yacimiento romano. Prácticamente todas aparecen descon- textualizadas, en rellenos o derrumbes, y in situ en el territorio astur, en la corona y castro de Corporales, dentro de varias construcciones que podían haber actuado como cámara de combustión. Otros yacimientos de los que se con- servan fragmentos son: LLagú, Piñeiro, Coto do Mosteiro, Cameixa, Pereiras, Novás, Santa Marta de Lucenza, Medeiros, Muro da Pastoria o Castroeiro. Respecto al uso, los argumentos son diversos: podría tratarse de un horno para cerámica, de producción artesanal o doméstica; también como cocina o seca- dero de alimentos. Otras cámaras de coc- ción con las que se ha experimentado en Francia (Bocquet, 1974) apuntan hacia la cocción de cerámica. Tras la realización de análisis de difracción de rayos x efectua- dos sobre fragmentos galaicos, se observa que se superaron o se aproximaron a tem- peraturas de 550 ºC y no se superó la de 1050 ºC, lo que da temperatura suficiente para la cocción de cerámicas castreñas. La mayor parte de los hallazgos apare- cen en el área de cerámica tradición Miño y se expanden hacia el interior de Galicia. Esto provoca dos tipos de carga para esta estructura: los cálculos para la zona inte- rior indican que la carga de cada cocción sería de unas 20 vasijas, de entre 1,5 a 2,5 litros; los de la tradición Miño hablan de un número de 20 a 25 vasijas.