Mi primera publicacion Catálogo de Pensar coas mans | Page 166
Estas cámaras de cocción móbiles apare-
cen entre os séculos vii a. c. ao i d. c. no
nw peninsular. En dous casos aparecen
nun xacemento romano. Practicamente
todos aparecen descontextualizados, en
recheos ou derrubamentos, e aparecen in
situ no territorio astur, na coroa e castro
de Corporales, dentro de varias cons-
trucións, que podían ter actuado como
cámara de combustión.
Outros xacementos dos que se conser-
van fragmentos son: LLagú, Piñeiro, Coto
do Mosteiro, Cameixa, Pereiras, Novás,
Santa Marta de Lucenza, Medeiros, Muro
da Pastoria ou Castroeiro.
Respecto ao uso, os argumentos son
diversos: pode tratarse dun forno para
cerámica, de produción artesanal ou
doméstica; como cociña ou como seca-
doiro de alimentos. Outras cámaras de
cocción coas que se experimentou en
Francia (Bocquet, 1974) apuntan cara á
cocción de cerámica. Tras a realización de
análises de difracción de raios x efectua-
das sobre fragmentos galaicos, obsérvase
que superaron ou se aproximaron a tem-
peraturas de 550 ºC e non superaron a de
1050 ºC, o que dá temperatura suficiente
para a cocción de cerámicas castrexas.
A maior parte dos achados aparece na
área de olería tradición Miño e expándese
cara ao interior de Galicia. Isto provoca
dous tipos de carga para esta estrutura:
os cálculos para a zona interior indican
que a carga de cada cocción sería dunhas
20 vasillas entre 1,5 a 2,5 litros; os da
tradición Miño falan dun número de 20 a
25 vasillas.
Castromao
Estas cámaras de cocción móviles sur-
gen entre los siglos vii a. c. al i d. c. en
el nw peninsular. En dos casos se han
encontrado en un yacimiento romano.
Prácticamente todas aparecen descon-
textualizadas, en rellenos o derrumbes, y
in situ en el territorio astur, en la corona
y castro de Corporales, dentro de varias
construcciones que podían haber actuado
como cámara de combustión.
Otros yacimientos de los que se con-
servan fragmentos son: LLagú, Piñeiro,
Coto do Mosteiro, Cameixa, Pereiras,
Novás, Santa Marta de Lucenza, Medeiros,
Muro da Pastoria o Castroeiro.
Respecto al uso, los argumentos son
diversos: podría tratarse de un horno
para cerámica, de producción artesanal o
doméstica; también como cocina o seca-
dero de alimentos. Otras cámaras de coc-
ción con las que se ha experimentado en
Francia (Bocquet, 1974) apuntan hacia la
cocción de cerámica. Tras la realización de
análisis de difracción de rayos x efectua-
dos sobre fragmentos galaicos, se observa
que se superaron o se aproximaron a tem-
peraturas de 550 ºC y no se superó la de
1050 ºC, lo que da temperatura suficiente
para la cocción de cerámicas castreñas.
La mayor parte de los hallazgos apare-
cen en el área de cerámica tradición Miño
y se expanden hacia el interior de Galicia.
Esto provoca dos tipos de carga para esta
estructura: los cálculos para la zona inte-
rior indican que la carga de cada cocción
sería de unas 20 vasijas, de entre 1,5 a 2,5
litros; los de la tradición Miño hablan de un
número de 20 a 25 vasijas.