Mi primera publicacion Catálogo de Pensar coas mans | Page 151

149
[fig. 1] Alfredo e Luciano García Alén no transcurso da investigación, en Bonxe. Alfredo y
Luciano García Alén en el transcurso de la investigación, en Bonxe.
maior parte polos usos funcionais, propios dun colectivo en retroceso. A
inexistencia de estudos que abarcaran todo o territorio, suscitou a inicios
da década dos 70 o interese de varios investigadores, que conscientes de
atoparse ante un oficio en vías de extinción e de transformación, levou-
nos a percorrer Galicia co fin de recoller toda a información posible, nun
intento de salvagardar e protexer a memoria desa artesanía [FIG. 1] .

Estes estudos teñen en Xaquín Lorenzo, Xocas, e na súa obra
publicada en 1962, Etnografía. Cultural Material, tomo II da Historia de
Galiza, o antecedente intelectual e o referente para os estudos etnográfi-
cos posteriores realizados en Galicia. O inxente traballo de campo reali-
zado por Xocas que incluía a recollida e interpretación de datos, a realiza-
ción de debuxos e fotografías converteuno no etnógrafo case perfecto.7

Don Xaquín, discípulo, colaborador e herdeiro de Ramón Otero
Pedrayo, Vicente Risco e Cuevillas8 vaise converter no fío vertebrador
entre a Xeración Nós, a Xeración do Seminario de Estudos Galegos e será
o pai xunto con Antonio Fraguas do que podiamos denominar Xeración
do Museo do Pobo Galego, pois coa creación deste último entróncase
coa tradición do Seminario9 e co Museo Etnográfico que pertencía a esta
institución.

No ano 1932 Xaquín Lorenzo foi nomeado director deste museo
que estaba situado no Pazo de Fonseca onde, entre as súas coleccións, ato-
pábanse pezas das olerías de Buño e Niñodaguia.10 A Guerra Civil truncará
este proxecto coa desaparición de moitos dos seus fondos e coa ilusión
de Xocas de contar cun museo etnográfico ata 1976, data na que é elixido
presidente do padroado do recentemente creado Museo do Pobo Galego.