C e n a b - ı M e v l a n a , H a k k y o l u n d a yürüyenlere ve hakikate varmak isteyenlere şunu tavsiye ediyor , diyor ki : “ Bu Hakk kapısı ucu bucağı olmayan bir kapıdır , sonu yoktur . Bu yolda herhangi bir yere varırsan sakın yeter deme , durma ilerle .” Başka bir rubaisinde de şöyle diyor : “ Her gün benim için yeni bir yola çıkmak ve mesafeler almak gerekir . Bu görünen ben , ben değilim . Şu halde ben .. ben ... dediğim kimdir söyle ? Söyleyen de ben değilim , peki benim dilimle söyleyen kimdir söyle ? Aslında benim görünen şu maddi varlığım , baştan aşağı kadar bir gömlekten fazla bir şey değildir . Benim gömleği olduğum varlık kimdir söyle ? Gönlümün içi de dışı da odur . Bedenim de , can da , damar da , kan da bütün odur . Artık böyle bir yere imansızlık ve iman nasıl sığar ? Bu halde nasıl olur da benim varlığım kalır ? Ben artık yokum , bütün varlığım o olmuştur .” Cenab-ı Mevlana , “ Buraya iman ve imansızlık sığmaz ” diyor , bu durumda o hale gelende iman kalır mı , kalmaz mı ? Ne dersiniz Hasan Dede ?
Cenab-ı Mevlana , bu sözüyle şunu söylemek istiyor : Eğer sen aradığın yere ulaştıysan , o olduysan , artık başka bir yere iman edemezsin . Ancak yolcuyu kendine iman ettirirsin .
198