özüne indiğimiz zaman karşımıza toprak çıkar . Peki bunlara bu kadar gönül veriyorsunuz da , neden onları yaratanı istemiyorsunuz ?
“ İçeri gel , başkalarını da çağır ki padişah ateş içine sofra kurmuştur . Ey Müslümanlar , hepiniz ateşe girin ; din lezzetinden başka her şey azaptan ibarettir . Ey ahali , hepiniz yüzlerce baharı olan bu nasibe pervane gibi gelin , atılın !..”
( Mesnevi , I / 800 )
İnsanlar yaşıyorlar ama malesef çocukça yaşıyorlar . Peki , diyeceksiniz , dünyayı sevmeyelim mi ? İşte Mevlana şöyle der : “ Eliniz dünyada olacak , ama gönlünüz onları yaratanda , yani Allah ’ ta olacak .”
“ Biz bildik ki şu tenden ibaret değiliz . Beden olmaksızın da Tanrı ile yaşarız . Ne mutlu o kişiye ki kendi zatını tanıdı , ebedi emniyet sahasında bir konak kurdu . Çocuk , ceviz ve kuru üzüm için ağlar . Halbuki bu , büyük adama göre hiçbir şey değildir . Gönüle göre de beden , cevizle kuru üzümdür . Çocuk , nerden büyüklerin bilgisine sahip olacak ? Kim , perde ardındaysa zaten çocuktur .”
( Mesnevi , V / 3340 )
187