Hasan Dede , bizler burada Hazreti Muhammed ’ i , Hazreti Ali ’ yi , Hazreti Mevlana ’ yı anıyoruz . Fakat aslında bütün mesele onları kendimizde bulmak değil midir ? Bizler , eğer düşüncelerimizi temizleyerek , onlara düşüncelerimizde yer verirsek , o zaman bakışlarımızdaki mana değişir , konuşmalarımız değişir , nefes alışımız bile değişir ve manevi bir hale dönüşürüz öyle değil mi ? Buradaki sohbetler bu gayeye mi hizmet ediyor ?
Bir insan aklını dünya muhabbetlerinden , dünya varlıklarından temzilemezse ve kalbini de aynı şekilde dünyadan boşaltmazsa , Yüce Muhammed o kişide varlığını göstermez . İşte Mevlana şöyle buyurur : “ Ey yolcu , o saray benim muhabbetimle mahmur olmadıktan sonra , o saraya o Padişah konuk olmaz .”
“ Gülen nar bahçeyi güldürür . Erler sohbeti de seni erlerden eder . Katı taş ve mermer bile olsan , gönül sahibine erişirsen cevher olursun . Temizlerin muhabbetini ta ... canının içine dik . Gönlü hoş olanların muhabbetinden başka muhabbete gönül verme . Ümitsizlik diyarına gitme , ümitler var . Karanlığa varma güneşler var . Gönül , seni , gönül ehlinin diyarına ; ten , seni su ve çamur hapsine çeker . Agah ol , bir gönüldeşten gönül gıdasını al ,
184