gel ” der . Çünkü hiç aşka düşmemiş birine ne kadar sevgiden , aşktan söz etmeye kalksan hiçbir şey alamaz , öğrenemez . Mecaz aşk geçicidir . Kainat her gün kendisini yeniler durur . İnsanın da bir yaştan sonra üzerindeki gençlik gider , güzelliği solmaya başlar . Bu yüzden manevi aşka döner . Manevi aşk ise geçici değildir , ondaki güzellik daimidir . Onda hiç eksilme yoktur hatta artış vardır .
“ Ten gözü seni görebilir mi ; senin gamlanman , neşelenip gülmen hayale gelir mi ? Gama , neşeye merbut olan gönüle , onu görmeye layıktır , deme ! Keder ve neşeye bağlanmış olan ; bu iki ariyet vasıfla yaşar . Halbuki yemyeşil aşk bağının sonu , ucu , bucağı yoktur . Orada gamdan ve neşeden başka ne meyveler var ! Aşıklık bu iki halden daha yüksektir ; baharsız , hazansız terütazedir .”
( Mesnevi , I / 1790 )
Peygamber Efendimiz , günde sayısız sefer kendi iç alemindeki Rabbinin sonsuz güzellikteki sayısız cemalini seyrederdi . Yani demek istiyorum ki , manevi aşk ne beden bırakır , ne akıl bırakır . Aşık olan kişide tamamen kendi varlığını gösterir . Bu kişinin
149