Âşıktan daha deli kimse yoktur . Akıl , onun sevdasına karşı kördür , sağırdır . Çünkü bu , herkesin deliliğine benzemez ki . Hekimlik bilgisinde bunu iyileştirecek hükümler yoktur . Bir hekim , bu çeşit deliliğe uğrasa hekimlik kitabını kanı ile yıkar , yazılanların hepsini silerdi . Bütün akılların hekimliği , aşka göre çizilmiş suretlerden başka bir şey değildir . Bütün güzellerin yüzleri , onun yüzünün perdesidir . Ey aşk mezhebine giren , yüzünü kendine çevir . Sana meftun olan , senden başkası değildir .”
( Mesnevi , VI / 1978 )
Mecnun da sevgilisi Leyla ’ ya bir mektup yazmak istemiş , almış kağıdı kalemi eline ama yazamadan bırakmış ve şöyle seslenmiş : “ Kalbimde tevhid oldun , dilimde zikir oldun . Vücudumun her zerresini sardın , ben bu mektubu kimden kime yazayım ?” O artık Leyla olmuş , onu kendi dışında bulamıyor ki mektubu kime yazacak .
“ Ey aydın yüzlü , ey daimî varlığın ruhu , ruhumu kendine çek , bana vuslatınla cömertlik et ! Öyle bir sevgilim var ki sevgisi kalbimi yakıp kavurmada . Dilerse gözlerimin üstünde yürür ! Arapça daha hoş ama Farsça
140