yüzüne benzedi gitti ! Fakat bu kapıdan usanmadık da , usanmayız da . Yol uzun olduğundan her yerde oturup dinleniyoruz . Sevgiliden ayrılan , hapislere düşen adamın gönlü soğur , o çeşit adam usanır , bıkar . Halbuki bizim sevgilimiz , bizim dilediğimiz canan , bizimle beraber ... rahmetini saçıp durmakta ; canımız da ona şükretmekte . Bizim gönlümüzde lâlelik var , gül bahçesi var . Orada solmanın , perişan olmanın yolu yok ! Daima terütazeyiz , daima genciz , lâtifiz ... daima güzeliz , tatlıyız , daima gülüp durmadayız , zarifiz !.. Bizce yüzyılla bir saat birdir ... uzun yol , kısa zaman bize göre değil ! O uzunluk , kısalık cisimlere göredir , cana nasıl sığar .”
( Mesnevi , III / 2922 )
136