MESNEVİ GÜNEŞİ | Page 139

perdesiyle meşgul olmaktan acı ayrılık zamanı hatırımdan çıktı . Eyvallah olsun ki Kûçek makamının tazeliği yüzünden gönlümün ekini kurudu , gönlüm öldü . Eyvahlar olsun bu yirmi dört makamın sesinden ki kervan geçti , gündüz de bitti ! Ey , Allah , bu feryat edenin elinden feryat ! Hiç kimseden değil , bu medet isteyen medet ! Şikâyetim en çok kendimden ... Kimseden medet yok . Yalnız ve ancak bana , benden yakın olandan medet var . Çünkü bana bu varlık , her an ondan gelmekte ... Varlığım mahvolunca da ancak onu görürüm , başkasını değil .”
( Mesnevi , I / 2190 )
Hazreti Peygamber Efendimiz , bir gece vitr-i vacip namazının onüçüncü rekatındaydı . O esnada perdeler kalktı ve gördü ki , bütün insan sıfatında gezen kişiler , hatta kendine yakın olan kişiler de dahil , hepsi dışardaki mahluklardan bile daha çirkindiler . Onları o şekilde görünce hemen ellerini kaldırdı ve tekbir çekerek , “ Allah ’ ım sana sığınıyorum ” dedi .
“ Şeyh beraber olunca kötülüklerden uzaksın ... gece gündüz gitmektesin ; gemidesin .
133