tekrar Mevlana ’ ya gelerek , “ Ya Mevlana , hatib bugün çok güzel konuştu ” diyordu . Mevlana , yine ona diyordu : “ Onu dinle Emin .” Böylece , beni dinle , onu dinle derken otuz sene gelip geçti . Yine bir gün bir cenazeyi toprağa veriyorlardı , Mevlana ’ dan bir duada bulunmasını istediler . Mevlana da kaldırdı ellerini ve duada bulundu . Bir de baktılar ki , bütün kabirlerden eller çıktı dışarıya ve hepsi amin diyorlardı . Emin bunları görünce birden kendini kaybetti . Hazreti Mevlana duasını bitirdikten sonra yürümeye başladı . Cemaat de onunla beraber yürüdüler . Emin geride kaldı . Mevlana , onun geride kaldığını görünce tekrar döndü Emin ’ in yanına , “ Hadi Emin yürü yavrum , bu ne hal böyle ?” diye sordu . Emin şaşkın bir vaziyette , “ Ya Efendim ” dedi , “ Sen bir duada bulundun , bütün kabirlerden eller dışarı çıktı , amin dediler .” Mevlana , çok sakin bir şekilde ona cevap verdi : “ Sebep oldu bu can da hepsine beraat verdik .” Emin , ondan sonra artık emin oldu ve Mevlana ’ dan bir an dahi ayrılmadı .
“ Fâni varlık , kendisini ona verdi mi bakî olur , asla ölmez ... Yelden , topraktan korkan ve bu ikisi yüzünden helak olan katra gibi ! Katra , aslı olan denize kavuştu mu güneşin
108