Autorka systematycznie porządkuje źródła, od egodokumentów po publikacje archiwalne, ukazując zarówno żydowskie, jak i nieżydowskie perspektywy prześladowań, przetrwania i relacji międzyetnicznych. Artykuł ukazuje rosnący wkład ukraińskich badań naukowych
w badania nad Holokaustem
i podtrzymywanie pamięci historycznej.
Historia Holokaustu pozostaje przedmiotem szczególnego zainteresowania badaczy ze względu na jej głęboki wpływ na historię
i pamięć społeczeństw europejskich
– w szczególności ukraińskiego. Ukraińskie środowisko naukowe, podobnie jak europejskie środowiska naukowe, prowadzi szeroko zakrojone badania nad historią Holokaustu
i nadal działa na rzecz zachowania pamięci
o nim. Głównym celem tych wysiłków jest kształtowanie tolerancji wśród młodszych pokoleń wobec społeczności żydowskiej, która od wieków zamieszkuje Ukrainę i której synowie i córki, jako obywatele współczesnej Ukrainy, służą
w obronie kraju i ponoszą straty
w toczącej się wojnie rosyjsko-ukraińskiej.
Od czasu uzyskania przez Ukrainę niepodległości Holokaust jest przedmiotem zainteresowania licznych lokalnych badaczy. Większość ich prac poświęcona jest badaniom regionalnej specyfiki Holokaustu i relacji międzyetnicznych. Zgromadzono znaczną ilość materiałów na temat przebiegu Holokaustu na Ukrainie. Szczególnie interesujące są źródła pierwotne, ponieważ pozwalają zbadać cierpienie zarówno osób pochodzenia żydowskiego i nieżydowskiego, które były świadkami ludobójstwa podczas okupacji nazistowskiej.
Na potrzeby niniejszego wpisu na blogu zebrałam, przeanalizowałam
i usystematyzowałam opublikowane źródła pierwotne dotyczące Holokaustu na Ukrainie, zróżnicowane pod względem pochodzenia, charakteru, celu, treści
i gatunku. Te źródła o charakterze osobistym umożliwiają przeprowadzenie porównawczego badania historycznego polityki nazistowskiej wobec ludności żydowskiej w różnych strefach okupacyjnych Ukrainy. Baza źródłowa obejmuje źródła pisane opublikowane na Ukrainie zarówno w języku ukraińskim, jak i rosyjskim, a także źródła polskie, niemieckie i angielskie opublikowane po ich przetłumaczeniu. Omówiono również tłumaczenia
z innych języków, ale ich liczba jest niewielka. Są to:
1) Egodokumenty (wspomnienia, listy, pamiętniki, refleksje) – to głównie dokumenty spisane przez Żydów, Polaków, Ukraińców i Rosjan, którzy opisują swoje doświadczenia
z Holokaustu.
2) Wywiady z ocalałymi z Holokaustu – większość wywiadów przedstawia wspomnienia Żydów i Ukraińców.
3) Zbiory dokumentów i materiałów opublikowanych na Ukrainie. Źródła te są zróżnicowane, pochodzą z Niemiec, Związku Radzieckiego, Węgier i Rumunii
i dotyczą różnych terytoriów Ukrainy, które były częścią niemieckiej, rumuńskiej
i węgierskiej strefy okupacyjnej.
Przejdź do pełnego wpisu na blogu EHRI Document Blogpost.
27