OTWARCIE
MUZEUM HOLOKAUSTU
W MELBOURNE
PO REMONCIE
Muzeum Holokaustu w Melbourne (MHM) otworzyło swoje podwoje dla zwiedzających po zakrojonym na szeroką skalę remoncie i prezentuje dwie nowe wystawy poświęcone losom Ocalonych z Zagłady.
Muzeum Holokaustu w Melbourne
KAŻDY MIAŁ IMIĘ
Każdy miał imię – nikt nie ma grobu: to słowa, które Ocalony Tuvia Lipson wypowiada prezentując zwiedzającym oraz uczniom historię swojego ocalenia. Świadectwa przedstawiane w ramach wystawy tworzą zbiorową historię Holokaustu z unikalnej perspektywy Melbourne. Są wyrazem upamiętnienia emigrantów, którzy tu przybyli. Tych, którzy na popiołach Holokaustu zbudowali silną społeczność, zdeterminowani, by inspirować i edukować kolejne pokolenia. Zdeterminowani, by zapewnić, że tamte okrucieństwa już nigdy się nie powtórzą.
Może to być trudne do zrozumienia dla wszystkich z nas, którzy mieli szczęście nie doświadczyć Zagłady na własnej skórze. Sześć milionów ofiar. Skazanych na eksterminację. Nasi Ocaleni sami najlepiej wiedzą, jak ciężko to unieść. Dzielą więc swoja narracje na pojedyncze historie. Dzielą się własnym doświadczeniem,
a także doświadczeniem swoich matek, ojców, braci i sióstr, sąsiadów i przyjaciół po to, by upamiętnić Ofiary, a także sprawić, że Ocaleni zostaną usłyszani.
Wystawa podzielona jest na sześć sekcji,
z których każda ukazuje kluczowe elementy Holokaustu oraz historie doświadczenia Ocalonych, członków naszej społeczności.
1. Świat, który był
Ta starannie opracowana sekcja wystawy osadzona jest w czasach przedwojennych. Ukazuje barwne życie Żydów, elementy ich codzienności – domy, przedmioty codziennego użytku, dzieła sztuki żydowskiej. Udowadnia, że nie da się zrozumieć tego, co zostało utracone, chyba że się to pozna.
2. Pozbawieni praw
W tej części poznajemy dojście do władzy Hitlera i partii nazistowskiej, jak również wprowadzone przez nią ustawy i przepisy mające na celu usunięcie tych, których uważali za niegodnych obywatelstwa Trzeciej Rzeszy. Zaprezentowane zostają także desperackie próby poszukiwania bezpiecznej przystani oraz losy uchodźców pozostawionych bez wsparcia.
3. Utracona wolność
Z wystawy o tym tytule dowiadujemy się, jak kategoryzowano Żydów, zamykano ich
w gettach oraz obozach, tworząc z nich niewolniczą siłę roboczą – jeden z trybów nazistowskiej machiny wojennej. Wymowne dokumenty, artefakty oraz materiały multimedialne ukazują tę zatrważającą historię.
4. Życie niewarte życia
Główną część tej wystawy stanowi wielkoformatowy model obozu śmierci
w Treblince autorstwa Chaima Sztajera. Ukazuje on nieludzkie warunki machiny śmierci oraz metodyczną naturę nazistowskiej brutalności.
5. Ocaleni wbrew przeciwnościom
Tutaj uwagę skupiamy na historiach tych, którzy przetrwali w ukryciu oraz tych, którzy stawiali opór i chcieli walczyć. Następnie przechodzimy do czasów wyzwolenia oraz do wysiłków, jakie Ocaleni podejmowali, by odnajdować swoich bliskich, opłakiwać ofiary oraz na nowo odnaleźć siebie po Holokauście.
6. Powrót do życia
Historia rozpoczyna się opowieściami
z obozów dla osób przesiedlonych, a kończy opisem migracji Ocalonych, koncentrując się na tych, którzy zostawili swoje ślady w Melbourne. Skupiając się na wysiłkach mających na celu poradzenie sobie z żałobą
i traumą, wystawa kończy się nagraniem video, na którym Tuvia Lipson patrząc
w morze snuje refleksję na temat swojego życia oraz osiągnięć, a także prześladujących go wspomnień, które dzieli z dziesiątkami tysięcy innych osób.
Zwiedzający opuszczają wystawę z refleksją: biorąc pod uwagę to, co teraz wiem, jaka jest moja własna odpowiedzialność w obecnym świecie?
Prezentując artefakty i losy Ocalonych
z Melbourne, MHM dostarcza wymownych treści i upamiętnia sześć milionów osób, które straciły życie, a także spuściznę Ocalonych fundatorów. Historie przekazywane są, by motywować do dążenia do lepszej przyszłości.