DOKUMENT NA INSTAGRAMIE
„HIS NAME IS MY NAME”
Za pośrednictwem serii publikowanych na Instagramie animowanych filmów dokumentalnych zatytułowanej His Name Is My Name (Jego Imię Jest Moim Imieniem) Jongsma wraz ze swoim partnerem Kelem O’Neillem odgrzebują tę historię, należącą do konkretnej rodziny, a jednocześnie tak uniwersalną. Seria dokumentów to zarówno thriller detektywistyczny, jak i osobisty esej opisujący, do jakiego stopnia zbrodnie dokonane w czasach drugiej wojny światowej wciąż wybrzmiewają we współczesnym społeczeństwie, naruszając posady naszych domów oraz rodzin.
– To historia mężczyzny o nazwisku Gerrit Jongsma. Opowiada ona o zbrodniach
i o tym, jak były one ukrywane – przez rodzinę Gerrita, policję rządową, oraz jak tuszował je upływał czasu. Gerrit Jongsma był członkiem holenderskiej SS oraz prześladowcą Żydów, a z jego rąk zginęła co najmniej jedna rodzina. Był on też moim pradziadkiem. Jednak do niedawna nie znałam nawet jego imienia”, pisze Eline Jongsma.
Autorzy filmu, wyróżnieni nominacją do nagrody Grammy, prezentują ten przełomowy dokument podzielony na 10 rozdziałów i stworzony z wykorzystaniem technologii rozszerzonej rzeczywistości wyłącznie na Instagramie. Zobacz teraz: www.instagram.com/hisnamemyname
Film ten jest częścią niewielkiego projektu zatytułowanego „House of darkness”( „Dom ciemności”), w ramach którego trzy miejsca pamięci poświęcone tematyce drugiej wojny światowej we współpracy z organizacją non-profit działającą w sektorze mediów propagują wśród młodych ludzi zainteresowanie tematyką zbrodni wojennych oraz podejmują kwestię schedy brutalności i ignorancji w szerszym kontekście europejskiego dziedzictwa kulturowego.
Projekt ten zrodził się ze wspólnej inicjatywy byłych niemieckich nazistowskich obozów przekształconych w miejsca pamięci: Falstadsenteret (Norwegia), Herinneringscentrum Kamp Westerbork (Holandia) oraz Gedenkstätte Bergen-Belsen (Niemcy). Będzie trwał do grudnia 2023 i jest współfinansowany z funduszy programu Creative Europe.
W przeciągu ostatnich kilku lat wszystkie trzy instytucje zmuszone były stawić czoła wyzwaniom w zakresie tego, jak włączyć „przestrzenie zbrodniarzy” – dawne kwatery obozowe oraz domy samych dowódców – w prowadzoną działalność edukacyjną oraz kuratorską. To właśnie te wyzwania stały się motorem napędowy do stworzenia projektu.
Kolejną motywacją było przekonanie, iż w obecnych czasach, ponad 75 lat po drugiej wojnie światowej, kiedy to nastroje nacjonalistyczne oraz agresywny ekstremizm zagrażają integracji europejskiej, niezwykle ważnym jest, by nie ukrywać historii zbrodniarzy, do której prawo mogliby rościć sobie zwolennicy populizmu.
Eline Jongsma, producentka filmowa z Holandii, dorastała w niewiedzy o tym, że jej pradziadek podczas drugiej wojny światowej sprawował funkcję burmistrza – sprzymierzeńca nazistów
i słynął ze swoich skłonności do przemocy. Mężczyznę, zwanego „Gekker Gerrit” („Szalony Gerrit”), wymazano po wojnie z kart rodzinnej historii. Jednak takich tajemnic nie da się ukrywać w nieskończoność.
EHRI