Memoria [PL] Nr 49 (10/2021) | Page 6

socjalistycznego reżimu. Sprawstwo, współsprawstwo, poplecznictwo w poprzedniej wystawie w znacznej mierze były faktami pominiętymi. W nowej wystawie jednak to zwłaszcza sprawcy i ich czyny są stawiane we właściwym świetle – podkreślił.

– Auschwitz to jedyne w swoim rodzaju miejsce nauki dla ludzkości. Międzynarodowa wspólnota narodów jest połączona pamięcią bólu, cierpień i pomordowanych przez narodowych socjalistów z Niemiec. W tych zbrodniach mieli udział także Austriacy. Pamięć to również to, że wspólne wysiłki doprowadziły do przezwyciężenia narodowego socjalizmu i Auschwitz stał się symbolem deklaracji “nigdy więcej” – powiedziała Hannah Lessing, Sekretarz Generalna Narodowego Funduszu Republiki Austrii na rzecz Ofiar Narodowego Socjalizmu.

– Kierowanie Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau jest związane z ogromną odpowiedzialnością. To funkcja strażnika pamięci. Odkąd dyrektorem Muzeum jest Piotr Cywiński, Auschwitz stało się wzorcowym miejscem pamięci – nie tylko na skalę europejską, ale światową. Fundacja Auschwitz-Birkenau sprawiła, że wiele krajów przyczynia się do zachowania tej pamięci na wieki. Dziękuję Muzeum, dyrektorowi Cywińskiemu i jego zespołowi za wspaniałą współpracę, współpracę motywującą, która związała nas bardzo blisko – dodała Lessing.

– Przejdziemy niedługo już na wystawę i złożymy hołd pomordowanym. Dwa pojęcia będą nam towarzyszyć. Jest to historia, i jest to pamięć. One są bardzo blisko ze sobą związane, ale nie są tożsame. Historia składa się z faktów, z dat, z liczb, z wydarzeń. Pamięć dużo bardziej wiążę się z doświadczeniem, z dojrzałością, z odpowiedzialnością – powiedział dyrektor Piotr Cywiński.

– Pamięć jest kluczem do projektowania naszej przyszłości. Pamięć jest zakorzeniona w tym co było, ale objawia się dziś. I jeśli tę wystawę otwieramy w tym Miejscu Pamięci, jakim jest Auschwitz-Birkenau, to musimy pamiętać, że otwieramy ją w miejscu, które jest absolutnie konstytutywne dla całej europejskiej, a może i światowej powojenności – dodał.

– Chciałbym wszystkim życzyć, żeby ten dzień niezależnie od funkcji, które pełnimy, był dniem właśnie wzrastania w doświadczeniu, w dojrzałości i odpowiedzialności – podkreślił.

Po ceremonii goście oddali hołd ofiarom niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz składając wieńce pod Ścianą Śmierci na dziedzińcu bloku 11, a także wzięli udział w kuratorskim oprowadzaniu po ekspozycji w bloku 17. Na zakończenie odwiedzili teren byłego obozu Auschwitz II-Birkenau.

Nowa wystawa austriacka „Tak daleko, tak blisko” – Austria a Auschwitz” zastąpiła ekspozycję, która prezentowana była w bloku 17 w latach 1978-2013.

Obok losów austriackich ofiar Auschwitz i ruchu oporu współtworzonego przez austriackich więźniów w obozie koncentracyjnym nowa wystawa opowiada także o udziale Austriaków jako sprawców i pomocników w popełnianych tam zbrodniach.

„Od 1938 do 1945 roku Austria była częścią III Rzeszy. Historia Austrii czasów nazistowskich zobowiązuje do upamiętnienia co najmniej 110.000 Austriaków, którzy stali się ofiarami nazistowskiego terroru. Zostali zamordowani, ponieważ byli Żydami, „Cyganami” (Romami i Sinti), osobami niepełnosprawnymi psychicznie lub fizycznie. Byli prześladowani i zabijani za swoje poglądy polityczne lub przekonania religijne, za działalności w ruchu oporu lub też dlatego, że nie odpowiadali panującym normom. 18.000 do 20.000 Austriaków deportowano do Auschwitz, gdzie zostali zamordowani lub zmarli w wyniku panujących w obozie warunków bytowych. Przeżyło jedynie około 1.500.” – czytamy przy wejściu na ekspozycję.

„Historia Austrii w czasach narodowego socjalizmu zobowiązuje również do tego, by przypominać o współodpowiedzialności dużej części ludności za dopuszczanie się zbrodniczych aktów bezprawia. Wśród członków personelu KL Auschwitz było stosunkowo niewielu Austriaków, jednak część z nich pełniła kierownicze funkcje przy organizacji i przeprowadzaniu masowego mordu. Nawet jeżeli kobiety nie miały takiego samego dostępu do stanowisk dających im władzę w systemie obozowym, co mężczyźni, pojedyncze Austriaczki współuczestniczyły w zbrodniach w funkcji nadzorczyń, tzw. aufseherek” – napisano.

Ekspozycję kończy cytat ocalałej z Auschwitz Ruth Kluger: „Mówi się „Nigdy więcej“, a niech Pani zobaczy te wszystkie masakry, które się w międzyczasie wydarzyły. Mówienie, żeby to się już nigdy nie wydarzyło, jest absurdalne.“

Wystawa została stworzona przez zespół naukowo-kuratorski Hannesa Sulzenbachera i Alberta Lichtblaua oraz architekta Martina Kohlbauera, Projekt przebudowy wystawy koordynowali Sekretarz Generalna Narodowego Funduszu Republiki Austrii na rzecz Ofiar Narodowego Socjalizmu Hannah Lessing oraz Szefowa Biura Koordynacyjnego Narodowego Funduszu Claire Fritsch wraz z zespołem.