NIOSĄC ŚWIADECTWO HOLOKAUSTU PRZYSZŁYM POKOLENIOM
Świadectwa Ocalałych od wielu dekad stanowią nieodzowny element edukacji o Holokauście. Są one uznawane przez wiodące organizacje zaangażowane w tę tematykę na całym świecie za skuteczne narzędzie pedagogiczne, ponieważ dzięki nim historia Holokaustu staje się spersonalizowana, co unaocznia wpływ antysemityzmu,
nienawiści i nietolerancji
na ludzkie życie.
Michelle Glied Goldstein, której przyświeca misja zachowania świadectw Ocalałych dla przyszłych pokoleń, zaangażowała się w Toronto w Kanadzie we współpracę z Ocalałymiu, a także ich dziećmi oraz wnukami, której owocem jest program Carrying Holocaust Testimony. Ma on zapewnić świadectwom Ocalałych uprzywilejowaną pozycję w ramach edukacji o Holokauście
w świecie, w którym nie ma możliwości osobistego spotkania z Ocalałymi.
Melissa Mikel (MM): Na czym polega program Carrying Holocaust Testimony?
Michelle Glied Goldstein (MGG): W ramach programu potomkowie Ocalałych dzielą się
z uczniami oraz pozostałymi słuchaczami historiami swoich rodzin. Odbywa się to
w trakcie bezpośrednich spotkań, w formie świadectw wideo przedstawiających wywiady
z rodzicami bądź dziadkami, którzy przeżyli Holokaust, jak również za pośrednictwem przedmiotów czy zdjęć. Bliscy Ocalałych opowiadają także o swoim własnym dorastaniu
w cieniu Holokaustu.
MM: Skąd wziął się pomysł na stworzenie programu Carrying Holocaust Testimony?
MGG: Mój nieżyjący już ojciec, Bill Glied, jako Ocalały z Holokaustu opowiadał historię swojego życia uczniom, podróżując po całym kraju, a także wyjeżdżając za granicę. Był członkiem założonej w Toronto grupy zrzeszającej około 80 Ocalałych współpracujących z różnymi centrami edukacji
o Holokauście funkcjonującymi w mieście. Bardzo dobrze zdawał sobie sprawę, że w połączeniu z tradycyjnymi metodami nauczania o Holokauście, świadectwa Ocalałych znacząco pogłębiały zrozumienie tego ludobójstwa oraz motywowały uczniów do rozmyślań na temat znaczenia, wpływu oraz nauki, jaką można wynieść z Holokaustu. W 2015 r. mój ojciec zauważył, że z powodu postępującego wieku coraz mniej Ocalałych było w stanie osobiście rozmawiać z uczniami. Bardzo martwiło go, co stanie się z pamięcią historyczną, gdy ich wszystkich nie będzie już na świecie.
W tamtym czasie pracowałam jako docent
w Neuberger Holocaust Centre oraz wolontariuszka dla Friends of Simon Wiesenthal Centre, a więc brałam już czynny udział
w edukowaniu o Holokauście. Ojciec przedstawił mi swoje obawy i zaczęliśmy szukać nowych pomysłów. Ostatecznie opracowaliśmy koncepcję projektu Carrying Holocaust Testimony. Czuliśmy, że dzięki niemu Ocaleni będą nadal mogli dzielić się najważniejszymi momentami swojego życia za pośrednictwem nagrań wideo, a ich potomkowie będą mogli w ramach tej samej prezentacji prowadzić swoją osobistą narrację podczas spotkania na żywo. Pilotażowe spotkanie
w ramach projektu odbyło się pod koniec 2017 roku w pewnej szkole średniej.
MM: Jakie cele przyświecają programowi Carrying Holocaust Testimony?
MGG: Naszym głównym celem jako organizacji jest występowanie w roli źródła wiedzy dla innych centrów edukacji o Holokauście tak, jak robili to nasi rodzicie. Planujemy stworzenie listy potomków Ocalałych, którzy będą chętni do podzielenia się z uczniami historiami życia swoich rodziców. Najlepiej, gdyby centra nauki
o Holokauście lub szkoły mogły bezpośrednio kontaktować się z osobami z listy za każdym razem, gdy chciałyby włączyć „Świadectwa Ocalonych” w prowadzone przez siebie działania edukacyjne.
Z pedagogicznego punktu widzenia naszym celem jest wspieranie uczniów w zrozumieniu tego, co tak naprawdę przeżyły poszczególne osoby, jak mogło do tego dojść i co oni sami mogą zrobić, żeby historia ta nigdy się nie powtórzyła. Nasze prezentacje dzielą się na trzy części: życie przed wojną, w trakcie Holokaustu oraz po wyzwoleniu, pomagając uczniom w zrozumieniu długofalowych skutków zbrodni przeciwko ludzkości. Prezentujemy przedmioty i zdjęcia bezpośrednio powiązane z życiorysami konkretnych osób i wspieramy w wypracowaniu odpowiedniego podejścia do osób zaprzeczających Holokaustowi.
MM: Czym był ten projekt dla Pani ojca?
MGG: Mój ojciec wierzył, że jedynym sposobem na to, by historia nigdy więcej się nie powtórzyła, jest działanie zawsze wtedy, gdy widzimy, że na świecie dzieje się źle. Jednym z powodów, dla których zdecydował się on opowiedzieć historię swojego życia uczniom, mimo że ze każdym razem było to niezwykle trudne, był fakt, że w ten sposób sam mógł właśnie „działać”. Myślę, że ważnym dla niego było to, że poprzez swoją działalność upewniał się, że kolejne pokolenia poznają lekcję, jaka płynie z Holokaustu i konieczność reagowania na zło.
MM: A czym ten projekt jest dla Pani?
MGG: Projekt ten to mój prywatny sposób na upamiętnienie 6 000 000 Żydów, którzy ponieśli śmierć w trakcie Holokaustu oraz Ocalonych, którzy starali się żyć jak najpełniej pomimo ogromnych strat, jakie ponieśli. Wciąż przypomina mi on o konieczności działania, reagowania i o pamięci, a co najważniejsze, o tym, by pracować nad tym, by świat stawał się lepszym miejscem. W ten sposób mogę zaprezentować uczniom nie tylko okrucieństwa Holokaustu, lecz także siłę i wytrwałość Ocalonych oraz pokazać im, że sami w sobie również mogą znaleźć tę siłę, pokonać wyzwania i sprawiać, że świat stanie się lepszy. Mogę też uczcić pamięć mojego ojca i to w sposób, który był dla niego tak ważny.
Więcej informacji na temat Carrying Holocaust Testimony na stronie
https://testimonyfromgenerationtogeneration.com. Bezpośredni kontakt z Michelle pod adresem
Melissa Mikel