stolarkę drzwiową, betonowe wanny oraz metalowe elementy wyposażenia baraków.
W budynku komór gazowych wymieniono wtórne, przypadkowe wypełnienia ścian na historyczne cegły osadzone na zaprawie o kolorystyce innej niż oryginalna. Wykonano izolację poziomą ścian za pomocą iniekcji, a zarysowane fragmenty wzmocniono metalowymi ściągami.
Łącznik pomiędzy barakiem nr 41 a bunkrem komór gazowych prawdopodobnie został wybudowany pod koniec lat 40. z elementów powstałych z rozbiórki innych baraków, przez co sprawiał wrażenie integralnej części obiektu pochodzącej z okresu funkcjonowania obozu (podobnie zadaszenie komór). Aby podkreślić wtórny charakter konstrukcji, łącznik został wykonany na nowo. Ceglaną podmurówkę zastąpiła betonowa, a drewniane deskowanie ścian wykonano w poziomie, w kolorze czarnym. W analogiczny sposób ponownie wykonano dobudówkę, w której eksponowany jest piec do ogrzewania powietrza.
Uzupełnienie powyższych prac stanowią podjazdy do baraków oraz podesty, których konstrukcja jednocześnie ułatwia poruszanie się po obiekcie, eksponuje fragmenty historycznych posadzek oraz chroni powierzchnie znajdujące się na trasie zwiedzania.
Prowadzenie prac remontowych wpływa nie tylko na stan zachowania obiektów, ale stwarza również możliwość pozyskania nowych zabytków ruchomych. Rozbiórka elementów obiektu oraz wykonane wykopy odsłaniają przedmioty schowane przed ludzkim okiem przez lata.
W przypadku baraku nr 42 najciekawszym znaleziskiem był ukryty w szparze betonowej posadzki pomieszczenia z prysznicami, odlany ze stopu cyny, owalny medalik z wizerunkiem Matki Boskiej z Dzieciątkiem z jednej strony oraz Świętego Józefa z Jezusem z drugiej. Remont baraku nr 42 wzbogacił zbiory muzeum o 38 obiektów ruchomych. Z kolei remont baraku nr 41 dostarczył do zbiorów kolejnych 88 obiektów. Należą do nich m.in.: belki konstrukcyjne ze znakami ciesielskimi, metalowe elementy wyposażenia budynku, cegły, koło wagonika kolejki torowej, nabój do pistoletu Mauser, łuska karabinowa Mosin oraz trzy fragmenty kartek z tekstem w języku hebrajskim. Ponadto grupa 30 sztuk przedmiotów użytku osobistego: stalowe klucze, grzebienie, fragment oprawki okularów, guziki, wieczko z pojemnika po aspirynie, moneta niemiecka o nominale 10 Pfennigów z 1942 r. oraz moneta polska 5 groszy z 1936 r., stalowa łyżka stołowa, garnki, butelki o pojemności 0,5 l i 0,25 l, dwie buteleczki apteczne. Przedmiotami o dużej, nie tylko historycznej, wartości są dwie sztuki złotej biżuterii.
Choć głównym celem prac remontowych jest zatrzymanie destrukcji, naprawa uszkodzeń i zabezpieczenie obiektów przed powstawaniem kolejnych zniszczeń, to umożliwiają one też udostępnienie budynków jak najszerszej grupie zwiedzających. Jest to realizowane nie tylko poprzez ograniczanie barier architektonicznych, ale także edukowanie, w jak dużym stopniu obiekty pozostały niezmienione, o czym świadczą wizualne i materiałowe rozgraniczenia pomiędzy oryginalnymi i wtórnymi elementami wprowadzonymi do obiektów w czasie prac. Ponadto badania i dokonane znaleziska dostarczają nowych informacji zarówno o samym obiekcie, jak i ukrytych w nim przedmiotach, będących świadkami minionych wydarzeń oraz nośnikami wartości historycznych i emocjonalnych.