Elena Zhemkova również mówiła o poczuciu, iż brak jest uniwersalnych środków oraz metod zwiększania świadomości, ale stwierdziła, że jedynym powszechnym wyjściem może być „słuchanie siebie nawzajem”. Ważne jest, jak podkreśliła, by uczyć ludzi o tym, że „historia należy do nas wszystkich” i że powinniśmy wyciągać z tej historii lekcje wszelkimi dostępnymi dla nas środkami. Dodała, że musimy zdawać sobie sprawę ze złożoności historii; na przykład w Związku Radzieckim niektórzy zbrodniarze okazali się koniec końców ofiarami.
Cécile Allegra odniosła się do tej kwestii, zadając pytanie o to, jaką miarę stosować dla obecnych okrucieństw, do których nie dochodzi przecież w kontekście na przykład stalinizmu czy nazizmu. Podała, iż w obozach tortur na Bliskim Wschodzie zginęło 12 000 osób, a w Libii pojmano ponad milion z zamiarem przeznaczenia na handel ludźmi oraz wykorzystania.
Todd Bernstein wyraził uznanie dla Cécile Allegry za wzięcie na siebie odpowiedzialności za podzielenie się tymi historiami oraz podkreślił, że takie rzeczy powinny mieć miejsce częściej. Odniósł się również do kwestii zaprzeczenia, nie tylko Holokaustu, ale także innych przeszłych oraz obecnych konfliktów, oraz do tego, jak obecne problemy Stanów na granicy z Ameryką Łacińską „wpisują się w etapy ludobójstwa”.
Luis Ferreiro dodał, że „muzea powinny być miejscami, w których przedstawia się fakty, ale także pomaga podejmować decyzje odnośnie teraźniejszości”. Wskazał, iż wielu uczniów odwiedza wystawę obwoźną wraz z nauczycielami nie tylko historii, ale również takich przedmiotów, jak edukacja obywatelska czy prawa człowieka.
Z jakimi problemami spotykają się Państwo na co dzień w swojej pracy?
Cécile Allegra odniosła się do kryteriów, jakie należy spełnić, by otrzymać azyl we Francji. Wielu uchodźców obecnie ich nie spełnia. Stwierdziła także, że wiele rządów państw europejskich nie uznaje Erytrei za kraj o reżimie dyktatorskim, mimo że jest to „Korea Północna Afryki”, a więc uciekinierzy z tego rejonu nie otrzymują azylu. Na koniec Cécile Allegra odniosła się do nadawania charakteru przestępczego działaniom mającym na celu ratowanie osób uciekających przez Morze Śródziemne. Powiedziała, iż „jest to niebezpieczne dla historii” oraz że „ludzką dobrą wolę spotyka kara”, podczas gdy wielu ignoruje straszne rzeczy, jakie przytrafiają się w tym procesie.
Todd Bernstein wyraził zaniepokojenie ciągłym współzawodnictwem w mediach odnośnie tego, kto jako pierwszy może publikować wiadomości bez odpowiedniego sprawdzenia źródeł. W ten sposób nawiązujemy do pojęcia „fałszywych informacji”, a „30% [Amerykanów] wierzy, że coś jest fałszywą informacją, ponieważ jedna osoba wydała taką opinię”.
Luis Ferreiro skomentował, iż zachęcanie ludzi do refleksji nad problemami to kluczowa kwestia. Takie filmy dokumentalne, jak Under the Skin autorstwa Cécile Allegry powinny motywować do zastanowienia się nad tym, co dzieje się na świecie oraz do podjęcia w tym kontekście kroków.
Elena Zhemkova przedstawiła dwa końcowe punkty. Po pierwsze powiedziała, iż obawia się, że wszystkie te historie pozostaną nieopowiedziane, jako że ci, którzy ich doświadczyli, już nie żyją. Po drugie, według niej młodym ludziom potrzebny jest optymizm, ale w dzisiejszym świecie nie tak łatwo go odnaleźć.
Publiczność podziękowała za wysiłki podjęte w trakcie panelu i mające na celu zwiększanie świadomości pewnych konfliktów; podkreślono problemy, z jakimi borykają się takie kraje, jak Kolumbia, a także zadano pytania o to, jak można komunikować świadomość istniejących okrucieństw krajom, które nie uczą się o nich.