DR Janina Iwańska
Janina Iwańska pochodzi z Warszawy. Spędziła dzieciństwo na Woli, gdzie rozpoczęła naukę w szkole. W czasie wojny aresztowany został jej ojciec. W 1944 r., kiedy 1 sierpnia wybuchło Powstanie Warszawskie, była
w domu sama. Przez pierwsze osiem dni powstania radziła sobie samodzielnie z pomocą starszych mieszkańców kamienicy, w której cała rodzina mieszkała przed wojną. Pani doktor Janina Iwańska wraz z innymi została wyprowadzona do obozu przejściowego w Pruszkowie, a następnie przewieziona do obozu Auschwitz. Przeszła marsz śmierci i została wyzwolona w obozie Ravensbrück.
Pierwszy raz przyjechałam tutaj w 1965 r. – dość przypadkowo, bowiem przyjaciele poprosili mnie o pokazanie byłego obozu. Powiedziałam, że pokażę im blok, w którym byłam, pryczę, na której spałam. W Birkenau stanęłam przed bramą i zatkało mnie tak, że udało mi się tylko dojść
w milczeniu do baraku, gdzie wskazałam palcem moją pryczę. Nie mogłam wydobyć z siebie żadnego słowa. W samochodzie od samego Oświęcimia do Warszawy nie mogłam się odezwać, tylko cały czas płakałam.
Po kilku dniach przypomniało mi się, że kiedy moi rodzice 10 lat wcześniej przyjechali do Auschwitz z zakładem pracy z wycieczką, to później przez dłuższy czas nie rozmawiali ze mną na ten temat, tylko co jakiś czas przechodząc obok, głaskali mnie po głowie. Dopiero po upływie kilku dni mama powiedziała: „Widzieliśmy w Oświęcimiu twoje warkocze”. Więcej nie wróciłam już do Auschwitz i nie namawiałam do tego nikogo. Nie byłam w stanie tam nic powiedzieć. Świadomie powróciłam dopiero na 50. rocznicę wyzwolenia obozu.