Memoria [PL] No. 7 / Kwiecień 2018 | Page 23

Iciar Palacios

Przedstawiciele stowarzyszeń, uczelni, organizacji pozarządowych oraz innych organizacji społeczeństwa obywatelskiego również wzięli udział w ceremonii. Obecne były także inne organy tworzące Pakt o Współistnieniu, w tym Rada Ofiar Przestępstw Nienawiści i Dyskryminacji. Wydarzenie to stanowiło okazję do spotkania grup

społecznych, które kiedyś pozostawały w opozycji po to, by przypomnieć nam o tym, że obowiązkiem nas wszystkich jest pokojowe współistnienie oraz by stawić czoła przekazom promującym nienawiść i konflikty między ludźmi.

Pod hasłem „Skończ z nienawiścią, chroń współistnienie” podpisany manifest zakłada, że tylko różnorodne i spójne społeczeństwo będzie w stanie zapobiec takiemu okrucieństwu jak to, które dokonało się w Auschwitz, a wszystko to, co tam się wydarzyło, stanowi dobitne ostrzeżenie w odniesieniu do „różnych form powszechnej nietolerancji i atakowania godności”, które pozostają stałym elementem współczesnego świata. Uroczystość stanowiła potwierdzenie przez strony podpisujące porozumienie, że będą one współpracować w celu promowania różnorodności w społeczeństwie, którego

członkowie współżyją we wzajemnym szacunku oraz rozwijania wspólnych strategii działania w celu napiętnowania nienawiści i promowania włączającego podejścia do wszelakich mniejszości.

Podczas odczytywania fragment manifestu wewnątrz baraków obozu Auschwitz III-Monowitz przedstawianych na wystawie, wszyscy obecni zostali zaproszeni, by „razem odwiedzić pamięć o Holokauście i niemieckim ludobójstwie, która przypomina nam o otchłani mroku, w której możemy się zatracić, gdy wszelkie zasady moralne bądź

etyczne są porzucane, a dyskryminacja przeobraża się w irracjonalną nienawiść w stosunku do tych, którzy są »inni«”. W tych samych okolicznościach ocalały z Holokaustu Noah Klieger (Strasburg, 1926)

przedstawił niedawno swoje doświadczenia z Holokaustu i pytał, wobec zgromadzonej publiczności i łamiącym się głosem, co było powodem takiej nienawiści. Były to te same drewniane ściany, do których 250 000 osób z Hiszpanii przyjechało, by przypomnieć

sobie o horrorze z przeszłości i oddać hołd milionom ofiar Holokaustu, zachowując żywą pamięć o nich i ich spuściźnie.