Sevdim
Muhammet Seyyid Özkul
Ben sevdim,
Kelebeklerin ömrü kısa olduğu halde.
Kanatlarını gönlüme yaslayarak.
İncinmesin diye sevdim.
Ben sevdim.
Huzur uçup giderken göklere,
Sırf rengi gözlerini hatırlatıyor diye
Üzülmeden gökyüzünü sevdim.
Ben sevdim
Sevgilerin kör kalplerde solduğu halde
Sevgisizlikten korkup tasalanarak.
Sessizliği sevdim.
Ben sevdim.
Belki de sevda yüzünden atıldık cennetten.
Ağlamaklı gözler süsler caddeleri.
Bulutlar kararıp üzerimize geldiğinden.
Yalnızlığı sevdim.
Ben sevdim.
İlkbaharlar Sonbaharlara savaş açsa da.
Tadıp ölüm susuzluğunu yaşamı sevdim.
Tüm sevenler teker teker kaçsa da.
Rüzgarın beni teselli ettiği akşamı sevdim.
Ben alıştım.
Kalbimin kor ateşte harlanmasına.
Anlatılsa da duymaz kimse sesini.
Alıştım Ruhumun darlanmasına.
Kenetlenmiş insanlar keser nefesini.
Alışmak çok zor.
Canlı bedenlerde yaşayan ölü ruhlar.
Cefa çekip susanların destanı bu.
Tarumar edilen zamandan geriye kaldı gururlar,
Her şeye rağmen dik duranların isyanı bu.
14