Greenpeaceactiviste Faiza Oulahsen
Waarom ging je mee op de Arctic Sunrise?
‘Al vanaf het begin dat ik bij Greenpeace op de Noordpoolcampagne werk, houd ik me bezig met het tegenhouden van olieboringen en alle overige vormen van industrialisatie en bedreigingen. Dus ik ben vanuit het Nederlandse kantoor campagneleider op het onderwerp. Vlak voordat de Arctic Sunrise richting Gazproms Prirazlomnaya platform zou gaan was er nog een campagneleider nodig. Toen werd ik gevraagd of ik mee kon vanuit Nederland dus ben ik mee gegaan. Dat wilde ik heel graag omdat ik na 2,5 jaar werken om de Noordpool te beschermen en olieboringen tegen te gaan wilde ik het een keertje van dichtbij hebben gezien daar waar het gebeurd.’
Wat gebeurde er allemaal op het schip toen jullie werden aangehouden?
‘Toen we vanuit Kirkenes, een havenstad in Noorwegen, vertrokken vaarden we richting Prirazlomnaya en op het moment dat we de actie deden liep het volledig uit de hand. De Russische kustwacht was erbij en die reageerde heel agressief, ze schoten in de lucht, in het water en richtte hun pistolen op ons, ze zwaaide met messen en we werden gedwongen om onze mensen terug te trekken en de actie te staken. Ze hadden twee klimmers die aan het platform hingen gearresteerd. Toen we onze mensen terug hadden gehaald bedaarde de situatie een beetje, ze probeerde nog wel ons schip te enteren dat was toen niet gelukt. We probeerde nog met de kustwacht in contact te blijven om te kijken hoe het gaat met Sini en Marco dat waren de twee klimmers die ze vast hielden. Na de actie was iedereen weer terug op het schip behalve Sini en Marco. We bleven op een paar kilometer afstand van het platform en omdat hun waren gearresteerd en we wisten niet in welke situatie ze waren, waren ze onderkoeld, gewond en hadden ze drogen kleding. Vanaf de actie anderhalve dag later hing er plotseling een helikopter boven het schip en werden we geënterd en omsingeld. Mannen met bivakmutsen en camouflage kleding, gewapend met AK-47’s, namen het schip over. Vanaf dat moment waren we onze vrijheid kwijt en werden we naar Murmansk gesleept.’
4