Άλλο ένα ιδιαίτερο φιλμ παρακολουθήσαμε στο τέλος του προηγούμενου χρόνου, το Nocturnal Animals. Μία ταινία που κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο τελευταίο φεστιβάλ της Βενετίας. Αποτελεί μία ελεύθερη διασκευή του μυθιστορήματος "Tony and Susan" (1993) του Austin Wright. Ξεχωριστή η σκηνοθεσία, ενδιαφέρουσα πλοκή, όμως κάτι απροσδιόριστο μου έλειπε. Ο σκηνοθέτης, Τομ Φορντ, την περιγράφει ως μια ιστορία που αφορά στις επιλογές που κάνουμε και στις επιπτώσεις των αποφάσεών μας. Σε μια εποχή που όλα είναι ρευστά, συνεχίζει, αυτή η ιστορία πραγματεύεται θέματα πίστης, αφοσίωσης και αγάπης. Θίγει την απομόνωση και την μοναξιά που όλοι μας βιώνουμε και την σπουδαιότητα των συναισθημάτων που είναι τα μόνα που μας κρατούν στην ζωή.
Πρόκειται για την ιστορία της Σούζαν (Έιμι Άνταμς), μιας γοητευτικής επιμελήτριας εκθέσεων ζωγραφικής, που βιώνει ένα δυστυχισμένο γάμο με τον απόμακρο Χάτον (Άρμι Χάμερ). Ένα βράδυ που είναι, για άλλη μια φορά, μόνη στο σπίτι, αποφασίζει να διαβάσει το πρώτο βιβλίο του πρώην άντρα της, Έντουαρντ (Τζέικ Τζίλενχαλ), τον οποίο δεν έχει δει 19 ολόκληρα χρόνια, με τίτλο «Νυκτόβια Πλάσματα» το οποίο και τής έχει αφιερώσει. Ο ήρωας του μυθιστορήματος, ο Τόνι, καθηγητής μαθηματικών, πηγαίνει με το αυτοκίνητο την οικογένειά του από το Ντάλας στην έρημο του Τέξας, αλλά στη διαδρομή, συναντά τη συμμορία του Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον που απαγάγει τη γυναίκα του (Άιλα Φίσερ) και την κόρη του...