ΚΒ: Θα μπορούσες τα χόμπι σου να τα κάνεις επάγγελμα, κρατώντας την ίδια αγάπη και το ίδιο μεράκι όπως τώρα;
ΧΘ: Όχι, δεν είμαι ο άνθρωπος που μπορεί να δουλέψει κατά παραγγελία, παρότι έχουν αποκτήσει άνθρωποι δικές μου δημιουργίες. Μ'αρέσει να λειτουργώ ανεξάρτητα και ελεύθερα, σύμφωνα με τη δική μου έμπνευση, χωρίς όρια και χρονικά περιθώρια, χωρίς υποδείξεις και επιθυμίες τρίτων. ΑΝ αυτό που έφτιαξα εκτιμηθεί και αγαπηθεί από κάποιον και θελήσει να το αποκτήσει με βαριά καρδιά θα συναινέσω , δε θα μπω όμως ποτέ στα γρανάζια της εμπορευματοποίησης και της μαζικής παραγωγής. Άλλωστε ποτέ ή σχεδόν ποτέ δεν μπορώ να φτιάξω δεύτερη φορά το ίδιο πράγμα. Χάνω το κέφι μου και μόνο που το σκέφτομαι. Και μια-δυο φορές που μου συνέβηκε δεν το απόλαυσα και δεν αγάπησα το “αντίγραφο”.Και για μένα αυτό είναι τιμωρία να μην αγαπώ το δημιούργημά μου. Ναι πιστεύω πως ό,τι αναγκάζεσαι να το κάνεις επάγγελμα χάνει το ερωτεύσιμο του πράγματος, απομυθοποιείται, απογυμνώνεται και χάνει το μεγαλύτερο μέρος του ενδιαφέροντός του. Έτσι θέλω να παραμείνω ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ, με όλη την ετυμολογία της λέξης.
ΚΒ: Πόσο μεγάλη είναι η πρόκληση στην σημερινή εποχή να παραμένεις δημιουργικός, ευφάνταστος, να δοκιμάζεσαι σε νέα πράγματα; Και πόσα είναι αυτά που κερδίζεις ποιοτικά σε βάθος χρόνου;
ΧΘ: Για μένα είναι μεγάλη πρόκληση να παραμένω δημιουργική γιατί είναι η ψυχοθεραπεία μου από τα προβλήματα που με ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια, να τροχίζω τη φαντασία μου και να δοκιμάζω τα όριά της και να δοκιμάζω νέα πράγματα γιατί απλά βαριέμαι εύκολα. Αυτός είναι και ο λόγος που ασχολούμαι με πολλά.Από προσωπικής απόψεως θεωρώ ότι
❝ η εποχή ευνοεί τους δημιουργικούς ανθρώπους να δραπετεύουν από την καθημερινότητα και τα άγχη της μέσα από τις δημιουργίες τους. Ωφελούν τα μέγιστα στην ψυχική ισορροπία του ατόμου όλα αυτά που συνδυαστικά με τα χέρια δουλεύουν όλες οι άλλες αισθήσεις, αντίθετα από κάθε τι άλλο που σπαταλάς άσκοπα το χρόνο σου όπως για παράδειγμα να παρακολουθείς χαζά προγράμματα στην τηλεόραση.❞