Το τρίτο μέρος της ταινίας μάς παρουσιάζει τα αποτελέσματα του πολέμου στον άνθρωπο. Ο Steven έχει χάσει σχεδόν το μισό του σώμα από τραυματισμό, ο Νick έχει χάσει την ψυχική του υγεία, και ο Michael, ενώ γυρίζει στην πόλη του, δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στους ρυθμούς της κανονικότητας και της επικοινωνίας με τους παλιούς του φίλους. Ακόμα και η σχέση του με τη Linda είναι πλέον μια ανούσια, χωρίς αισθήματα, συγκαταβατική και «αναγκαία» κατάσταση.
Παρόλα αυτά, ο Michael είναι ο άνθρωπος που θα κάνει τα πάντα για να επαναφέρει τους φίλους του στην πόλη και στην κανονική ζωή. Ο λόγος είναι απλός: έχει ανάγκη να γίνει και η δική του ζωή κανονική. Η κόλαση που έζησε τον κατατρέχει, έτσι παλεύει να βρει τρόπο να γλιτώσει.
H ταινία κέρδισε 5 Oscar: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας (Michael Cimino), Β΄ αντρικού ρόλου (Christopher Walken) και επίσης ήχου και μοντάζ (Peter Zinner). Το σενάριο ανήκει στους Michael Cimino και Deric Washburn και η μουσική είναι των Stanley Myers και John Williams (main theme).
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι παραγωγοί της ταινίας ήθελαν να τερματίσουν τη συνεργασία τους με τον ηθοποιό John Cazale, λόγω του ότι είχε προσβληθεί από καρκίνο. Η τότε γυναίκα του Meryl Streep έθεσε βέτο ότι θα εγκατέλειπε και η ίδια την παραγωγή, εάν αυτό τελικά γινόταν. Τελικά, ο μεγάλος ηθοποιός ερμήνευσε στην ταινία αυτή τον τελευταίο του ρόλο.
Το μήνυμα της ταινίας είναι καθαρά αντιπολεμικό: Η βία στη ζωή των ανθρώπων, είτε είναι ψυχολογική, είτε σωματική, αφήνει ανεξίτηλα σημάδια…
Και το ελάφι (deer), δεν ξέρεις - κάποια μέρα μπορεί να γίνει κυνηγός (hunter).