Στο δεύτερο μέρος οι πρωταγωνιστές βρίσκονται στο Vietnam, αιχμάλωτοι μιας ομάδας τζογαδόρων Βιετκόνγκ. Σε αυτή την σκηνή, οι Βιετκόνγκ παρουσιάζονται να διασκεδάζουν αναγκάζοντας τους αιχμαλώτους τους να παίξουν ρώσικη ρουλέτα με ένα όπλο που έχει μόνο μια σφαίρα στη θαλάμη.
Η σκηνή αυτή ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από «αριστερούς» κριτικούς, για τον τρόπο που παρουσίαζε τους Βιετναμέζους (ως βάρβαρους και σαδιστές). Στο φεστιβάλ του Βερολίνου μάλιστα, οι εκπρόσωποι της Ρωσίας, Κούβας, Ουγγαρίας, Βουλγαρίας, Ανατολικής Γερμανίας και Τσεχοσλοβακίας αποσύρθηκαν από τον διαγωνισμό ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Από την δική μου σκοπιά, οι σκηνές με την ρώσικη ρουλέτα το μόνο που υπογραμμίζουν είναι η βαρβαρότητα του ανθρώπινου είδους - ανεξαρτήτως εθνικότητας. Τα τραύματα που αφήνει αυτή η εμπειρία στους πρωταγωνιστές είναι ανυπέρβλητα. Ο Michael είναι ο άνθρωπος που καταφέρνει τελικά και τους βγάζει από την κόλαση, έστω και προσωρινά. Είναι ο ρεαλιστής, ο ηγέτης της παρέας, ο άνθρωπος που χρειαζόμαστε όλοι στην ζωή μας για να μας δείχνει το δρόμο και να μας καθοδηγεί.
Αυτό που δεν γνωρίζει ούτε ο ίδιος όμως, είναι το ότι στο μέλλον θα γίνει το θύμα…