Ιστορίες της Αθήνας: το Άλσος της μίας Νυκτός
γράφει η Μυρτώ Γκιούλη
στήλη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ
Οι ιστορίες της παλιάς Αθήνας με γοητεύουν. Ίσως φταίει ότι είμαι Αμπελοκηπιώτισσα τέταρτης γενιάς και άκουγα πάντα ιστορίες βγαλμένες από άλλη εποχή. Οι προπαππούδες μου είχαν ένα από τα γαλατάδικα των Αμπελοκήπων, η γιαγιά μου θυμάται την Πανόρμου ως χωματόδρομο με πρόβατα και πήγαινε στην θάλασσα με τα πόδια, όποτε κι εγώ με τη σειρά μου θα μοιραστώ μαζί σας μία από της αγαπημένες μου ιστορίες.
Θα πάμε ένα ταξίδι σχεδόν έναν αιώνα πίσω, στο 1939, για να δούμε στην πράξη ότι όποιος θέλει, βρίσκει τρόπο. Στη συμβολή των Λεωφόρων Βασιλίσσης Σοφίας και Αλεξάνδρας, στο «παλιό τέρμα Αμπελοκήπων», βρίσκεται η Πλατεία Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης. «Μπα, έχει και όνομα,» θα ρωτήσετε όλο απορία.
«Μπα, έχει και όνομα,» θα ρωτήσετε όλο απορία. Λογικό. Είναι τόσο μικρή, που μπορεί άμα δεν την ξέρεις, μπορεί και να μην της δώσεις σημασία.
Δεν έχει ένα όνομα μόνο, έχει δύο. Μέχρι το 1988, οπότε και πήρε το επίσημο όνομά της, ήταν ανεπίσημα γνωστή ως το «Άλσος της μίας νυκτός». .