Last but not least.. μία από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει τα τελευταία δύο χρόνια τουλάχιστον. Ο λόγος για το Room (2015), όπου η Brie Larson κέρδισε το όσκαρ α' γυναικείου ρόλου! Αν τα oscars δίνονταν και σε παιδιά, τότε ο Jacob Tremblay αδιαμφισβήτητα θα έπρεπε να το κερδίσει με την ερμηνεία του σε μία τόσο ιδιαίτερη ταινία.
Υπόθεση:
Για τον 5χρονο Τζακ, το δωμάτιο (Room) αυτό είναι ολόκληρος ο κόσμος. Εδώ γεννήθηκε κι εδώ αυτός και η «Μα» τρώνε, κοιμούνται, παίζουν, μαθαίνουν. Αλλά για τη Μα αυτό το δωμάτιο (Room) είναι μια φυλακή, στην οποία υποχρεούται να παραμένει επί 7 χρόνια από τα 19 της, από τη στιγμή που την απήγαγε ο Νικ. Με ισχύ την αγάπη της προς τον Τζακ, η Μα κατάφερε να δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο σε αυτό το δωμάτιο (Room) διαστάσεων 3Χ3.
Αλήθεια η μητρική αγάπη μέχρι που μπορεί να φτάσει; Πόση δύναμη μπορεί να αντλήσει μία μάνα για να προστατεύσει το παιδί της και να του δώσει το καλύτερο δυνατό; Ακόμα και κάτω από τόσο αντίξοες, αρρωστημένες συνθήκες όπως εκείνες που διαδραματίζονται στην ιστορία του έργου. Είναι συγκλονιστικές οι στιγμές που σου προσφέρει ακόμα και αν δεν είσαι γονιός δεν μπορείς να μείνει ασυγκίνητος μπροστά στο μεγαλείο της ανιδιοτελούς αγάπης. Θα ήθελα να σχολιάσω αναλυτικά πολλές σκηνές αλλά θα προδώσω την εξέλιξη της ιστορίας! Κι αυτό που θεωρώ εξίσου πετυχημένο είναι ο τρόπος που μεταφέρει τα μηνύματά της. Χωρίς υπερβολές δράματος αγγίζοντας το θέμα από πολλές πλευρές.