ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
ΣΟΦΙΑ ΠΑΠΑ
Οι ρό λοι εί ν αι κατανεμημέ νοι,
το σενά ρ ιο βασί ζ εται στην
οφθαλμαπά τ η και
το σκηνικό λειτουργεί ως ά λλος
Εφιά λ της
Μεταλλά σσεται και
μετακινεί τ αι ανά λογα
με τις διαθέ σ εις του εκά στοτε
μαριονετί στα
Οι ή ρ ωες, αγνώ μονες και ενί ο τε
υπερό πτες, εθελοτυφλού ν
μπροστά στα δεμέ ν α ά κ ρα
τους...
Οι κινή σ εις ορί ζ ονται έ ξ ωθεν
και ά νωθεν
Κι ό μως, οι μαριονέ τ ες θαρρού ν
πως ορί ζ ουν τη μοί ρ α τους
Και, εά ν τύχ ει και εισέ λ θει
λί γο περισσό τ ερο Φως, τό τ ε
διακρί νουν τα σχοινιά, τό τ ε και
η Αλή θ εια.
Σε εκεί νη την κρί σ ιμη στιγμή,
της ευθύ νης του Εαυτού, της
σύ γκρουσης με τη Συνή θ εια και
το Φόβ ο,
σπεύδ ουν τρεμά μενες να
σβή σ ουν το Φως,
γ ρ ά φ ο ν τ α ς μ ε π ε ρ ί σ σ ι α
ε υ κ ο λ ί α τ ο ν ε π ι κ ή δ ε ι ό τ ο υ ς .