Magazine Coachend Vlaanderen - Zomer 2013 Nr 3 Nr 3 | Page 29

Magazine Coachend Vlaanderen

21 Juni 2013

Woorden die werken op de werkplek (en daarbuiten)
Met Woorden die werken creëerden Ike Lasater en Julie Stiles een vorm van communicatie gebaseerd op het model van Geweldloze Communicatie - die uitermate geschikt is voor mensen op
de werkvloer.
De kracht van deze vorm van communicatie ligt in de intentie om met elkaar in verbinding te
blijven, ongeacht de woorden die hiervoor gebruikt worden. De lezer hoeft zich vooraf niet eerst te
verdiepen in de methodiek van Geweldloze Communicatie van waarneming, gevoelen, behoefte en
verzoek.
Ike en Julie reiken geïnteresseerden de noodzakelijke gereedschappen aan die ze nodig hebben om
meteen aan de slag te gaan. Ze kunnen er naar hartenlust mee experimenteren, samen met andere
collega’s of in stilte met zichzelf. De wijze waarop dit kan gebeuren noemen Ike en Julie
‘zelfempathie’ en ‘stille empathie’. De voor mij twee krachtigste zuilen om mij de noodzakelijke
vaardigheid in mijn eigen tempo eigen te maken.
Vooral aan het begin als ik mij nog onzeker voel en struikelvrees ervaar, zijn deze beide
methodieken uiterst geschikt om de eerste te stappen op deze reis te zetten. De kracht van
zelfempathie komt heel goed van pas om b.v. een moeilijk gesprek te benaderen vanuit de intentie
van verbinding in plaats van verdediging, boosheid of pijn.
Uit oogpunt van efficiency, productiviteit en teamwerk, zag ik mij wel eens ertoe gedwongen om
een conflict of aanvaring met een collega te bepraten, vóórdat ik er klaar voor was? Ik dacht dat door erover te praten - dit de beste manier was om de angel uit de kwaadheid en frustratie te
halen, om uiteindelijk terug te kunnen keren naar mijn werk.
Helaas, leidde deze weg vaker juist tot meer verwijdering en frustratie voor ons beiden.
Voordat ik aan een “laten we het uitspreken”-gesprek met mijn collega of baas begin, neem ik mij
nu eerst enkele minuten de tijd om mijzelf empathie te geven en verbind ik mij met mijn
gevoelens en behoeften.
Als ik vooruitloop op een moeilijk gesprek met iemand, een moeilijke vergadering of een
uitdagende interactie, pas ik op voorhand zelfempatie toe met deze stappen:
1. Ik observeer en bepaal wat werkelijk gezegd of gedaan werd zonder te oordelen.
2. Ik bepaal hoe ik mij hierbij voel, zonder te evalueren.
3. en uiteindelijk bepaal ik welke behoefte(n) door de woorden of acties wel of niet vervuld

werden, zonder te beschuldigen.
Terwijl ik mij met zelfempathie “op deze interactie voorbereid”, ontwaar ik bijna meteen verschil
in mijn gedachtenproces en in wat ik voel. Mijn intentie om aan het gesprek te beginnen is
omgevormd en zal eerder tot verbondenheid leiden dan tot afstandelijkheid?

29.