09 .
ՃԱՐՏԱՐԱNET
Քանի դեռ ստիպված մեր հանրային ժամանակը և կարողությունը վատնվում է պատմական ժառանգության պահպանման համար պայքարի , քաղաքաշինական արդարության ( Վրեժ Հարությունյանից եմ լսել այս եզրը ) խնդիրները լուծելու վրա , աշխարհում տեղի են ունենում ուշագրավ փոփոխություններ ։ Ամենահետաքրքիրն այն է , որ մենք էլ անմասն չենք այդ ընթացքից , սակայն չենք նկատում և չենք վերլուծում տեղի ունեցող երևույթները ։ Համացանցում պատահմամբ գտա Ուիլյամ Միտչելի ( William J . Mitchell )՝ Մասաչուսեթսի տեխնոլոգիական ինստիտուտի Ճարտարախետության և նախագծման դպրոցի նախկին դեկանի « Me ++. The Cyborg Self and the Networked City »* գիրքը , որը նվիրված է ցանցերի զարգացման հետևանքով տարածություն հասկացության ձևափոխմանը ։ Ձեզ եմ ներկայացնում թարգմանված մի քանի փոքր հատված և հուսով եմ ՝ այս թեման կհետաքրքրի ընթերցողին և կդառնա քննարկումների առարկա ։ Ծրագրին ընդդեմ
Արսեն Կարապետյան d ’ Արվեստանոց ճարտարապետ
Ճարտարապետական և քաղաքային տարածությունների վրա ներկայության անընդհատ ազդեցության հետևանքով նստակյացության և քոչվորության միջև հակադրությունը , որը քաղաքների մասին մեր պատկերացման հիմնաքարն էր , ենթարկվում է անտեսանելի , բայց լուրջ փոփոխությունների ։ Ձևավորվող թվային ժամանակաշրջանում շենքերին և ընդհանրապես քաղաքային միջավայրին պետք են ոչ թե ռեսուրսների կուտակման և օգտագործման վայրերի շուրջ կազմակերպված հատուկ տարածություններ , այլ ավելի