Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ
ΠΕΡΙΟΧΗΣ
. Από
τον Μεσαίωνα ακόμη η
Θεσσαλονίκη,
θεωρείται
εμπορική πόλη λόγω του
λιμανιού. Η κεντρική της
αγορά
αναπτύσσεται
νοτιοδυτικά. Τα Λαδάδικα,
υπήρξαν
η
μοναδική
συνοικία της πόλης έξω από
τα τείχη μέχρι το 1870.
Εκεί καΐκια φορτωμένα με
λάδια, φρούτα και εδώδιμα-
αποικιακά(τα
παλιά
μπακάλικα) από όλη την
Ελλάδα ξεφόρτωναν κάθε
μέρα στην πρώτη προβλήτα
και γέμιζαν με φαγώσιμα
εμπορεύματα
τα
μικρά
διώροφα
κτίρια.
Δημιουργήθηκε μετά τον 16ο
αι. ως αγορά αποικιακών
προϊόντων
και
τόπος
αποθηκών
για
την
εξυπηρέτηση του λιμανιού,
στη θέση του βυζαντινού
λιμανιού,
που
επιχωματώθηκε.
Στα
χρόνια
της
Τουρκοκρατίας αυτό είναι
το κέντρο. Εδώ υπάρχουν
στεγασμένοι
δρόμοι
με
μαγαζιά,
περάσματα
με
εργαστήρια, καφενεία και
πάνω ακριβώς από το
λιμάνι, τα Ιστιρά, η αγορά
των δημητριακών. Οι αγορές
τότε (όπως και σήμερα)
έπαιρναν το όνομά τους από
το είδος των εμπορευμάτων
που
εμπορεύονταν,
οι
συντεχνίες
καταλάμβαναν
ορισμένες
θέσεις
συγκεντρωμένες. Στα 1668
έχουμε αναφορά για 500
καταστήματα
της
αιγυπτιακής αγοράς στη
θέση
που
σήμερα
γνωρίζουμε ως Λαδάδικα.