Karaoğlan Ecevit
O demokrasi adamıydı. O boyun eğmedi ne askere ne Amerika’ya ne de başkasına.
Türk’ü gururlandırdı, Türk’ü yüceltti. Karısına bağlıydı. Şiirlerini de ona, Rehşan
Ecevit’e yazdı hep. Bu şiir de onu ilk anlayışım ona ilk yaklaşışımdır.
El Ele Büyüttük Sevgiyi
Birlikte öğrendik seninle
Avcumuzda yüreği çarpan
Kuşa sevgiyi
Elele duyduk kumsalda denizin
Milyon yılda yonttuğu
Taşa sevgiyi
Tırtılları tanıdık seninle baharda
Tırtılken daha sevmeyi öğrendik
Sevgiden üreyen kelebeği
Toprağı evimiz gibi sevdik seninle
Birlikte sevdik kuru toprakta
Ev küren köstebeği
Köstebeğinden toprağına taşına
Tırtılından kelebeğine kuşuna
Elele sevdik bu dünyayı
Acısıyla sevinciyle sevdik
Yazıyla kışıyla sevdik
Köy-köy ülke-ülke
Gökler gibi sardı dünyayı
Yağmur gibi sızdı dünyaya
Dünya kadar oldu sevgimiz
Elele büyütüp elele derdik
Elele derip insana verdik
Verdikçe çoğalan sevgimizi
Ecevit’in sesinden
şiirin okunuşu
Kare kodu
okutun!
Bülent Ecevit
Burada Ecevit’in karısına olan sevgisinin ne kadar saf ne
kadar masum olduğunu görüyoruz aslında. Rahşan ile Ecevit
hiç ayrılmadılar. Hep birlikteydiler. Hep büyüttüler
sevgilerini, birbirlerine güç verdiler. Şiirdeki gibi
paylaştıkça çoğalttılar sevgilerini ve bu çoğalan sevgileriyle
daha iyi bir yer yaptılar bu dünyayı. Her şeyi sevdiler
“Bu sevgi
gökyüzünde bulut
oldu, yeryüzüne
yağmur olup
indi.”