SASKIA EBELTJES
den voor een feest met veel zang en muziek om God te bedanken dat Hij goed
was voor ons.
RELATIES OPBOUWEN KOST SOMS
TIJD EN DAT MOESTEN WE LEREN
ACCEPTEREN
We sloten ons aan bij een kring van de
kerk. Eens in de twee weken kwamen
we met een groep mensen bij elkaar. Wat
een liefdevolle mensen waren dat. Ik kon
er helemaal mijzelf zijn en durfde mijn
geloofsvragen te stellen. Ik mocht veel
leren over het geloof en er voor andere
mensen zijn.
Nadat we een half jaar getrouwd waren, is Berts moeder overleden. Dat ze
haar laatste adem uit blies op het woord
Amen na een gebed, zien we als een teken van God. Ze is bij God. We missen
haar en hebben vertrouwen dat we haar
ooit weer mogen zien. Bert heeft voor ze
stierf verteld dat we, als we een dochter
zouden krijgen, ze Carmen zou heten.’
Een paar maanden later werd ik zwanger
van Carmen. Ik werd erg ziek. Ik had –
met een moeilijk woord – Hyperemesis
gravidarum. Niet zomaar een kwaaltje,
wat sommige mensen dachten, maar
non-stop misselijk en overgeven. Ik belandde in het ziekenhuis aan infuus en
sondevoeding. Dit heeft grote lichamelijke en geestelijke impact op mij gehad. Ik
werd er depressief van en kon niet meer
bidden.
God voelde ver weg. Maar de mensen
van onze kring bleven bidden en hulp
bieden. Na zeven maanden sondevoeding heb ik nog twee maanden een beetje
van mijn zwangerschap kunnen genieten. Wat waren we dolgelukkig en dankbaar toen Carmen ge