Toz Adam
duvara asmak yerine halının üstüne usulca bırakıp kalktığı koltuğa yeniden oturuyor. Bir süre daha sohbet ettikten sonra çerçeveyi tuttuğu için tozlanan elleriyle tokalaşarak onu yolcu ediyorum. Salona çay bardaklarını toplamak için geri döndüğümde açığa çıkan duvardaki boşluğun aslında hiç de kötü görünmediğini anlıyorum; yine de biraz daha yaklaştığımda yıllardır aynı yerde duran resmin gittikçe rengi kararan duvarda bıraktığı izi fark ediyorum. Bir yandan“ Keşke duvarın tam ortasındaki boşluk öylece, olduğu gibi, daha önce hiç dokunulmadan kalmış olsaydı.” diye düşünürken diğer yandan da o resmi duvarın tam ortasındaki her zamanki yerine asmam gerektiğini kavrıyorum tozlanan ellerimle.
Toz Adam
Eran Erarslan
Şimdi, eğri oturup doğru konuşalım, ben biraz deliyim. Deliliğin tanımını bildiğimden veyahut yaşlı bir amcanın delilik üzerine yazdığı o tozla kaplı kitabı okuduğumdan değil. Hoş, sorarlar; amca neden yaşlı? Kitap neden tozlu? Bilmiyorum. Her neyse ne, okumadım işte. Sırf bu yüzden çok değil de az deli olduğumu iddia ediyorum. Hani, alçakgönüllülük falan … Annem öğretmişti.(-mişti)
25
Bir de aramızda kalsın, kitaplara da, kitap okuyanlara da, bu gereksiz kağıt israfını teşvik eden yazarlara da biraz gıcığım. O naçizane kitabı evin olabilecek en kuytu köşesine koymamın sebebi de budur hani. Bir de size tavsiyem, eğer çocukluğunuzda nefes alma probleminiz veyahut toza alerjiniz vardıysa, evinize kütüphane yaptırmayın. Özellikle içinde kitap olmadığında kendisi çok toz tutmakla ünlüdür. Ha, bana kalsa hiç yaptırmayın ama olur da yaptırırsanız bilin ki elimde iki kavanoz dolusu toz var. Hani kitap koyarsanız diye dedim.( Yaşlı amcalar tozu pek seviyor, ölü olanlardan bahsetmiyorum bile.)