Katalogi wystaw Katalog prywatnej kolekcji dzieł sztuki | Page 87
OPIS OBRAZU
Liryczna kompozycja Adama Marczyńskiego to doskonały przykład poetyckiej wrażliwości twórcy, cechującej jego prace na przełomie lat 50. i 60. Obraz jest
statyczny, ukazane formy opływa delikatna, krucha
linia. Ukazane kształty mają roślinne czy też organiczne konotacje – przypominają drobne żyjątka, przywodzą na myśl organiczne abstrakcje Joana Miró czy
Paula Klee, jednak dzieła Marczyńskiego cechują indywidualne poszukiwania.
1957 rok to czas odwilży, intensywnych poszukiwań
artystów, którzy zniewoleni przez socrealizm poszukiwali środków i form na wyrażenie swojego buntu i niepokoju. Dzieła Marczyńskiego z tego okresu są jednak
spokojne, wyważone, urzekają lirycznym traktowaniem
kształtów, twórczym przekształceniem natury.
Od 1955 roku Marczyński podążał własną ścieżką:
malował słynne Zielniki, Wyspę Ptaków. O pracach
z tego okresu Mariusz Hermansdorfer pisał: „oparte
na lekcjach kubizmu zgeometryzowane formy roślin
i zwierząt, abstrakcyjne linie – echo kształtów rzeczywistych – wtopione są w tło o subtelnych gradacjach
barwnych. Jest to przedziwna synteza elementów ścisłych z wrażeniowymi, kalkulacji i spontaniczności”.
Marczyński selekcjonował podpatrzone formy,
poszukiwał ideału będącego wstanie oddać trudny do
wypowiedzenia nastrój. Tak też na niniejszej kompozycji mamy do czynienia z niejasnymi formami, harmonijnym zestawienie form, które mimo, że dają się jasno
opisać, sprawiają przyjemne, kojące wrażenie niczym
tytułowy, Jasny dzień.
87