Katalogi wystaw Katalog prywatnej kolekcji dzieł sztuki | Page 167
OPIS OBRAZU
Od 1915 r, w twórczości Gwozdeckiego pojawiają się
dziesiątki kobiecych głów i aktów, kreślonych miarową linią, wywiedzioną z geometrycznych figur owalu,
koła lub elipsy.
Rysowane są na niewielkich prostokątnych kartkach
jako precyzyjnie zakomponowane przedstawienia.
Klarowna i jasna konstrukcja, opisująca twarz, poszukuje z matematyczną wręcz precyzją, optymalnego
rytmu kreślonych na płaszczyźnie obłości. Rysowane
portrety niemal zawsze wykraczają poza granice obrazu, napierając na brzegi karty.
Kompozycja otwiera sie poza wytyczone ramy, naruszając integralność zamkniętej formy i przerywając
gwałtownie ciągłość budujących ją linii. Klasyczny ład i
harmonia – dotąd przynależne sztuce artysty – w tych
rozegranych kompozycjach zostają zawieszone.
Zainteresowanie artysty klasycyzującą formą ograniczało się w tym czasie niemal wyłącznie do syntetycznej, monumentalnej w wyrazie formy. Z jednej strony
poddawał kształt mocnemu geometryzowaniu formy,
z drugiej, nadawał jej dynamizm, wprawiając w ruch
rozedrgane linie. "Art-decowski" charakter prac wpisywał się w stylistykę odpowiednią do czasów.
Widoczna uproszczona forma, ostra geometryzacja, rysunkowość konturów, a zarazem ogromna subtelność i wyczucie formy, to cechy charakterystyczne
dla prac międzywojnia. Gwozdecki (obok Tamary
Łempickiej) był bodaj najwybitniejszym polskim artystą, wpisującym się w stylistykę art deco. Widoczne
jest to tym bardziej w jego delikatnych, acz sugestywnych pracach rysunkowych.
167