Kasım 2014
SARARMIŞ EYLÜL
MÜLAYİM TOPÇU
HASAT DEVRİ
TOLGA GÜNDOĞDU
Sararmış yapraklar ağaç dallarında
Mevsim sonbahar, aylardan eylül
üzerindeki yılmışlıklara inat
Beyaz, bembeyaz bir elbise
bulut gibi, bebek gibi, anne gibi
koşuyorsun, nereye, kime olduğunu bilemeden
sevgiye mi, aşka mı, hazana mı?
Bilinmez…
Rüzgar saçlarına dokunuyor usulca
yerinde olabilsem keşke, hissedebilsem
yapraklarını
Ahh...!
Bu mümkün değil
Aramızda bir mevsim var,
uçarken kuşlar, geçerken zaman,
Mevsim yine sonbahar.
Yüzünü göremiyorum artık
çoktan bıraktın beni
bıraktın çocukluğum gibi
en güzel yerinde, en masumiyetinde
Sarı sıcak bir gecede görüyorum seni;
bir çocuk parkında.
Kucağında kırmızı bir sepet içi bomboş
çok sonraları anlıyorum boş değilmiş
içinde sakladığın yüreğimmiş
Ben eylülde döktüm son yaprağımı
Bu yüzdendir hiç bahar görmeyişim!
10 Kalabalık
Sen olmadan dönen dünya,
Hasat gününü devreden bir toprak !
Dilediğin kadar mahmuzla
Koşmayacak o gavur atı.
İlk günü hatırla,
Parmak uçlarındaki heyecanı…
Ceketine sarılmış küçük bir kadın
Gözleri yeşil görüp yeşillenmiş,
Dudakları isyan görüp kurumuş,
Aklındaki tek şey ‘’son’’ olmak.
Artık tek derdi,a
Bittiği bataklığı kurutmak
tek başına…
Ama yağmadı toprak,
Çapalanmadı yağmur
Ve güzel sözler söylemedi tanrı !
Soldu sonra,
tek başına…
Yine döndü dünya,
toprağın hasat günü devroldu bize…