Kalabalık Temmuz 2013
Öfke Değil Başka Bişey
Bugün şarkılar yine öfkesini kustu
Farid Farjad’ın kemanı hıçkırmadı
Vıçkı çıkmış heralde yalnızlıktan.
Yaprakların yeşili bi iğrençti, mutlu etmedi
Bu sabah kahvemi hazırlayıp şöyle bi baktım,
Nasıl zifiri bir renkti öyle
Bardağıyla birlikte çöpe attım
Kuşların tiz sesleri ne kadar yorucuydu.
Avlanmak istedim
Tam gözünün ortasına onun gibi çirkin bir taş fırlatıp kanat çırpamayışını izlemek geldi içimden
Kumbaram vardı, birikim diyordu insanlar adına, oysaki birikim yaşayarak olurdu
umarsızca aldım klozete attım, şifon çektim hayallerimin üstüne
Sonra gidip telefonun kablosunu kestim
zaten çaldığı yoktu, bozuk değildi ama
insanların ilişkileri bozuktu
samimiyetten uzaktı bi kere, sahi samimiyet neydi?
sami amcayla hamiyet teyzenin oğullarının adı mıydı acaba?
neyse. sonra telefonun bataryasını alıp akvaryumun içine attım
Şişko balıkların zehirlenmesini izledim.
Dede yadigarı duvar saatinin camını kırıp,
akrebini çıkardım içinden, elimi soktu
Zehir vücuduma yayıldı. hafiften başım döndü
Filmlerdeki gibiydi, kendimi baş rol hissettim
oysaki filmlerde insanlar dönmez miydi?
benimse dönen gazete kaplı duvarlarımdı
bu yalnızlık mı demekti? soruları alıp camdan aşağıya attım
beynimi kemirmelerine fırsat vermedim
12