λαδή του αριθμού των μεταφερόμενων πυραύλων , αναδεικνύεται επίσης σε κρίσιμο ( αν όχι και στον κρισιμότερο ) παράγοντα . Φαινομενικά , μια σχετική εξέλιξη ήταν η πρόσφατη απόφαση της Naval Group να διαφοροποιήσει την πρότασή της για τις FDI / Belh @ rra με συνδυασμό ( πλέον ) Aster 30 και MICA . Η αλλαγή πλεύσης όμως δεν επιλύει το βασικό πρόβλημα της γαλλικής υποψηφιότητας , αφού ο συνολικός αριθμός των αντιαεροπορικών πυραύλων που φέρει το πλοίο ( εξαιρουμένου του συστήματος RAM , που είναι απαίτηση -και περιλαμβάνεται- σε όλες τις υποψηφιότητες ) παραμένει στους 32 . Η γαλλική κίνηση με τους MICA ερμηνεύεται ως απόπειρα υποστήριξης της γραμμής αεράμυνας ανάμεσα στο ελάχιστο βεληνεκές των Aster 30 και το μέγιστο των πυραύλων του RAM . Αυτή τη ζώνη υποτίθεται ότι στην αρχική πρόταση κάλυπταν οι Aster 15 , οι οποίοι όμως έχουν πολύ υψηλό κόστος για την αποστολή αυτή , αφού εκτιμάται ότι τιμολογούνται με το 70 % του κόστους των Aster 30 , αν και έχουν υποδεέστερες επιδόσεις ( λόγω του μικρότερου συστήματος αρχικής πρόωσης ). Οι MICA προσφέρουν απλά μια οικονομικότερη λύση για την ενδιάμεση ζώνη αεράμυνας , αν και από την άλλη προσθέτουν άλλο ένα βλήμα ( πέραν του πανάκριβου , στην κτήση και συντήρηση , Aster ) στο οπλοστάσιο που θα πρέπει να διατηρεί το ΠΝ . Επιπλέον , δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο το πώς θα εγκατασταθούν οι MICA στις Belh @ rra HN , εάν δηλαδή αυτό θα γίνει σε VLS Sylver με προσαρμογέα ή σε δικούς τους αποκλειστικούς εκτοξευτές ( μια ακόμη δηλαδή επιβάρυνση στις υποδομές των φρεγατών ). Η Naval Group , αν και λαλίστατη σε άλλα θέματα , επιλέγει να αφήνει το ζήτημα ασαφές . Σε κάθε περίπτωση όμως οι προτεινόμενες γαλλικές φρεγάτες θα φέρουν , κατά μέγιστο , 32 πυραύλους AAW . Είναι εύκολα αντιληπτό ότι οι Belh @ rra HN θα έκαναν τη διαφορά ( και πιθανότατα θα αποτελούσαν ασυναγώνιστη πρόταση ), εάν μπορούσαν να φορτώσουν έστω και δύο MICA ανά κελί του VLS Sylver . Σε μια τέτοια περίπτωση ένας ισορροπημένος πυραυλικός φόρτος για 4 οκταπλούς Sylver A50 θα ήταν 16 Aster-30 και 32 MICA , προσφέροντας ένα πραγματικά τεράστιο πλεονέκτημα στη γαλλική σχεδίαση . Το πλεονέκτημα αυτό προσφέρει πλέον -τουλάχιστον- η SIGMA 11515HN . Η επιλογή να μην εξελιχθεί έκδοση του MICA για δυνατότητα πολλαπλής εγκατάστασης σε Sylver , όπως ο ESSM σε Mk41 , αποδεικνύεται μια τεράστια αστοχία για τις γαλλικές κατασκευάστριες εταιρείες και φυσικά αυτό ισχύει πολύ πέραν του ελληνικού διαγωνισμού . Η κλιμάκωση των απαιτήσεων στον τομέα της αντιαεροπορικής άμυνας ίσως εξηγεί και πληροφορίες της τελευταίας στιγμής , όταν ολοκληρώναμε την ύλη του τρέχοντος τεύχους ( και οι οποίες δεν μπορούσαν να επιβεβαιωθούν άμεσα ). Σύμφωνα με αυτές , ίσως υφίσταται ιταλική πρόταση για FREMM με αμερικανικής προέλευσης ηλεκτρονικό εξοπλισμό και Mk41 με συνδυασμό ESSM Block 2 και SM-2 . Δεδομένου ότι οι ιταλικές FREMM με Sylver / Aster έχουν το ίδιο πρόβλημα με τις FDI / Belh @ rra , δηλαδή περιορίζονται σε 32 πυραύλους , η ιταλική στροφή προς την αμερικανική λύση είναι λογική . Το διπλό ερώτημα στην προκειμένη περίπτωση είναι : πρώτον , πόσο μια τέτοια έκδοση FREMM-IT μπορεί να θεωρηθεί κάτι περισσότερο από paper project , και δεύτερον , γιατί να ανακαλύψει κάποιος και πάλι τον τροχό , όταν η πρόταση αυτή περιγράφει ουσιαστικά την FFG ( X )/ κλάσης Constellation ; Υπό αυτό το πρίσμα , γιατί να μην οδηγηθεί το πρόγραμμα των νέων Φ / Γ απευθείας στην τελευταία ; Μια ισχυρή αντίρρηση που προβάλλεται περί αυτού είναι το γεγονός ότι το χρονοδιάγραμμα εξέλιξης της κλάσης Constellation κινείται στο δεύτερο μισό της τρέχουσας δεκαετίας , κάτι που σημαίνει μια χρονική μετάθεση του προγράμματος των φρεγατών . Είναι όμως έτσι τα πράγματα ; Οι περισσότεροι υποψήφιοι προμηθευτές στο πρόγραμμα των νέων Φ / Γ ευαγγελίζονται ότι μπορούν να παραδώσουν την πρώτη φρεγάτα σε 3-4 χρόνια από την υπογραφή της σύμβασης , κατασκευασμένη στα δικά τους ναυπηγεία . Το μείζον πρόβλημα όμως είναι η παράδοση του δεύτερου πλοίου , που θα πρέπει να κατασκευαστεί στην Ελλάδα , όπου ο τεράστιος σκόπελος είναι η κατάσταση των ναυπηγείων στη χώρα μας . Για όσους δεν θέλουν να εθελοτυφλούν , ακόμη και τα ( πρώην ) ΕΝΑΕ ( Σκαραμαγκά ) που είναι σε αρκετά καλύτερη κατάσταση ανάμεσα στις υφιστάμενες σχετικές υποδομές , χρειάζονται δύο έως τρία χρόνια από την ανάληψή τους από νέο ιδιοκτήτη για να λειτουργήσουν και τουλάχιστον άλλα δύο χρόνια στη συνέχεια για να αρχίσουν να « χτίζουν » πλοίο . Άρα , εν έτη 2021 , υπό αυτόν τον σημαντικό παράγοντα οι χρονικές διαφορές ανάμεσα στα προγράμματα συμπιέζονται ή και εξαφανίζονται . Η διαφαινόμενη στροφή προς πλοία με αυξημένες δυνατότητες αντιαεροπορικής άμυνας είναι μια εξαιρετικά ευπρόσδεκτη εξέλιξη και προτάσεις που την ικανοποιούν όπως η SIGMA 11515HN ή πιθανότατα και κάποιες άλλες από τις υποψηφιότητες βρίσκονται στο τραπέζι . Εναλλακτικά , η προμήθεια αξιόπιστης ενδιάμεσης λύσης με συνδυασμό την απόκτηση δύο καταδρομικών κλάσης Ticonderoga ( άμεσα ), την παράλληλη υλοποίηση του προγράμματος ΕΜΖ των ΜΕΚΟ 200HN και απόκτηση 2 + 2 φρεγατών κλάσης Μ ( σταδιακά ) έως το 2027-2028 , με μεσοπρόθεσμο στόχο τη συμμετοχή στο πρόγραμμα φρεγατών κλάσης Constellation , ίσως είναι ο « άλλος δρόμος » για την επίτευξη ναυτικής ισορροπίας στις περιοχές εθνικού ενδιαφέροντος .
Ιούλιος 2021 5