Joomag 2017 ένα περιοδικό δημιουργικής γραφής από μαθητές | Page 39

Και τη Λαμπρή και του Χριστού που κλείναμε το μαγαζί , άλλαζα , στολιζόμουνα και γω κι έβγαινα γύρω στους δρόμους . Περνούσα κι από κείνον , όπου σεργιάνιζε γιορτοφορεμένα κι η Αννιώ και μου φαινότανε πως ήμουν εγώ τώρα ο λιμοκοντόρος , που την κυνηγούσε μια φορά . Μα τώρα πάλι δεν μπορούσα να πηγαίνω πάντα στο πηγάδι για νερό · ήταν το μικρότερο παιδί του μαγαζιού γι ’ αυτό , κι έτσι δε μπορούσα πια να βλέπω κάθε μέρα την Αννιώ . Την αυλή του σπιτιού της τη χώριζε από την αυλή του μαγαζιού μας ένα στενό , και κει πετιόμουνα καμιά στιγμή κι αλλάζαμε δυο τρία λόγια , όταν τύχαινε να πεταχτεί κι αυτή την ίδια ώρα , και κει αρχίσαμε να σμίγουμε και το βράδυ αργά , όταν κλείναμε το μαγαζί κι έβρισκε κι αυτή καιρό να ξεκλεφτεί από τη μάνα της .