από 2.000 μίλια μακριά από τα σύνορα του Ισραήλ ; Το αδιαμφισβήτητο μήνυμα : Εβραίοι που βρίσκονται σε κίνδυνο ποτέ ξανά δεν θα είναι μόνοι , χωρίς ελπίδα , και απόλυτα εξαρτώμενοι για την ασφάλειά τους από άλλους .
Ύστερα από αιώνες διωγμών , πογκρόμ , εξοριών , γκέτων , περιφραγμένων Εβραϊκών συνοικισμών , ανακρίσεων , συκοφαντιών αίματος , αναγκαστικών προσηλυτισμών , δυσμενών διακριτικών νομοθεσιών και περιορισμών μετανάστευσης – και όχι λιγότερο , ύστερα από αιώνες προσευχών , ονείρων και λαχτάρας - οι Εβραίοι είχαν επιστρέψει στην πατρίδα τους για να γίνουν κύριοι της τύχης τους .
Ακόμη μπορώ και θυμάμαι την πρώτη μου επίσκεψη στο Ισραήλ , σαν να ήταν χθες . Ήταν το 1970 , και ήμουν σχεδόν 21 ετών .
Δεν ήξερα τι να περιμένω , αλλά θυμάμαι ότι ήμουν αρκετά συγκινημένος από την στιγμή που επιβιβάστηκα στο αεροπλάνο της El Al μέχρι την πρώτη στιγμή που είδα την Ισραηλινή ακτογραμμή από το παράθυρο του αεροπλάνου . Καθώς αποβιβάστηκα , έκπληκτος με τον εαυτό μου ήθελα να φιλήσω το έδαφος . Τις επόμενες εβδομάδες , θαύμαζα όλα όσα έβλεπα . Για μένα , κάθε πολυκατοικία , εργοστάσιο , σχολείο , πορτοκαλεώνας και λεωφορείο Egged δεν ήταν τίποτα λιγότερο από ένα θαύμα . Ένα κράτος , ένα Εβραϊκό κράτος , ξεδιπλωνόταν μπροστά στα μάτια μου .
Ύστερα από αιώνες διωγμών , πογκρόμ , εξοριών , γκέτων , περιφραγμένων Εβραϊκών συνοικισμών , ανακρίσεων , συκοφαντιών αίματος , αναγκαστικών προσηλυτισμών , δυσμενών διακριτικών νομοθεσιών και περιορισμών μετανάστευσης – και όχι λιγότερο , ύστερα
6