Israel at 70 (Greek) | Page 11

Γεμάτος δέος, παρακολούθησα από κοντά καθώς το Ισραήλ δεν δίστασε, ούτε για μια στιγμή, να μεταφέρει Σοβιετικούς Εβραίους στην Εβραϊκή πατρίδα, ακόμη και την ώρα που πύραυλοι Scud εκτοξεύονταν από το Ιράκ το 1991 τραυματίζοντας το έθνος. Αυτό λέει πολλά για τις συνθήκες που άφηναν πίσω τους και το γεγονός ότι οι Εβραίοι συνέχισαν να επιβιβάζονται στα αεροπλάνα προς το Τελ Αβίβ, ενώ οι πύραυλοι εκρήγνυνταν στα κέντρα του Ισραηλινού πληθυσμού. Στην πραγματικότητα, δύο φορές βρέθηκα σε ερμητικά κλεισμένα δωμάτια με Σοβιετικές Εβραϊκές οικογένειες που μόλις είχαν φτάσει στο Ισραήλ κατά τη διάρκεια αυτών των πυραυλικών επιθέσεων. Κανένας από αυτούς δεν αμφισβήτησε ούτε μία φορά την απόφασή του να ξεκινήσει μια νέα ζωή στο Εβραϊκό κράτος. Και επιπλέον, λέει πολλά για το Ισραήλ το γεγονός ότι, εν μέσω όλων αυτών των σοβαρών κινδύνων για την ασφάλεια, κατάφερε να συνεχίσει να καλωσορίζει αυτούς τους νέους μετανάστες χωρίς καμία καθυστέρηση. Ταξίδεψα στην περιοχή Gondar της Αιθιοπίας στη δεκαετία του 1980 και συνάντησα Εβραίους που περίμεναν αιώνες, ίσως και χιλιετίες, να επιστρέψουν στη Σιών, χωρίς να έχουν χάσει ποτέ την πίστη ή την ελπίδα. Και πράγματι επέστρεψαν χάρις στις θαυμαστές επιχειρήσεις που διοργάνωσε το Ισραήλ. Όπως είπε ένας Αφροαμερικανός ηγέτης τότε: “Αυτή ήταν η πρώτη φορά που Αφρικανοί μεταφέρθηκαν από την ήπειρο όχι με αλυσίδες προς δουλεία, αλλά σε αεροπλάνα προς την ελευθερία”. Και πώς μπορώ ποτέ να ξεχάσω την έξαρση της υπερηφάνειας - την Εβραϊκή υπερηφάνεια - που ένοιωσα τόσο δυνατά πριν από 40 χρόνια, τον Ιούλιο του 1976, ακούγοντας την εκπληκτική είδηση της τολμηρής διάσωσης των 106 Εβραίων ομήρων που κρατούνταν από Άραβες και Γερμανούς τρομοκράτες στο Entebbe της Ουγκάντας, πάνω 5